Ahmed Arif Sözleri! En Güzel Ahmed Arif Sözleri Kısa ve Uzun

Ahmed Arif, Diyarbakır Lisesi’nden mezun olunca Ankara Üniversitesi Lisan ve Tarih-Coğrafya Fakültesi İdeoloji Kısmı’nda okudu. Üniversite eğitimi sırasında iki sefer TCK 141’ye muhalefetten tutuklandı.

AHMED ARİF KELAMLARI

İşte birbirinden hoş Ahmed Arif kelamları kısa ve uzun olarak şu biçimde;

• Canım Benim, Bilir misin, “canım” dediğimde içimden canımın çıkıp sana hakikat koştuğunu duyarım daima.
• Gözlerinden, burnunun üst dudağına düşen fark edilmez incecik gölgesinden öperim canım. Öperim ömrüm. Yaşşa!
• Düşlerimdeki sensin, İçimin yangınına göz yaşım yarar etmiyor… Gideceğim bütün yollar sana çıkıyor… Gel birlikte alalım nefesimizi sevdiğim sensiz boğazımdan geçmiyor. Acıyor içim acıyor canım yandı içim acıyor… Benim içim hiç bu türlü acımamıştı. Göz yaşlarım kan oldu aktı yüreğime… İçime hançer saplıyorsun delik deşik ettin yüreğimi… Kalp dayanır da beyin ne yapsın buna?
• Öylesine hülya, kutsal ve uzaksın ki… Allah kahretsin beni.
• Terk etmedi sevdan beni, aç kaldım, susuz kaldım, hayın, karanlıktı gece, can garip, can sessiz, Can paramparça… Ve ellerim, kelepçede, Tütünsüz, uykusuz kaldım, terk etmedi sevdan beni…
• Bir daha dünyaya gelsem tıpkı hayatı, daha ustalıkla ve korkusuz yaşarım. Lakin bu sefer seni tanımakta gecikmem…
• Sabahattin Ali Aşk Kelamları yazımıza da göz atmanızı tavsiye ederim.
• Seni sevmek, ideolojidir kusursuz. İmandır, dehşetli sabırlı. İp’in, kurşun’un rağmına, yürür pervasız ve hoş. Sıradağları devirir, akan suları çevirir, alır yetimin hakkını, buyurur, kitabınca…
• Aslında benim senden hiç kopamayışım, sensiz dünyayı hafif buluşumdur bütün mesele!
• Gitmek, gözlerinde gitmek sürgüne, yatmak, gözlerinde yatmak zindanı. Gözlerin hani?
• Leylim, Nicesin yeniden? Beyninde mi, yüreğinde mi, öteki bir yerinde mi nerendeyse o inat tarafını yaratan dokuları öpmek isterim. Kozmosta seni özler, seni isterim. Ayrıca hiç. Ne taktığım, ne de vurulacağım bir nen yok. Seni. Sade seni.
• Sensizlik, ayrılık, mevtten çok daha rezil, çok daha ıssız, mânâsız ve boş… acı…
• Hiçbir uğraş, hiçbir umut, seni düşünebilmek, seni anlayıp sevmek, yüzüne bakabilmek kadar dolu, manalı ve yaşanmaya kıymet olamaz.
• Ben, senin için, fakat her şeyimi, bütün mevcut değer kararlarını ve canımı feda etmekle tahminen biraz hafiflemiş olurum. Tekrar de ödemiş, karşılık vermiş olamam. Bu, hem çok acı hem de şaheser bir ruh hali. Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Yiğitliğim ve rivayet olunan erkekliğim, bundandır… Ancak senin mecburun olmak, beni hiç mi hiç küçültmüyor, Tersine yüceltiyorsun, İNSAN ediyorsun, yaşatıyorsun.
• Şu an, yanında olmayı dünyaya bin yıllığına tekrar gelmeğe değişmem. Gözlerinden öperim. İmdat! Ferman senin elbette.
• Dellenicem Leylim. Bir dellensem gerisi değersiz tahminen. Lakin bunun sanısı dehşetli. Bu türlü bir şey olabilir mi? Bir canda iki can yaşamak. Mutlak bir tahlil yolu var bunun. Anlat bana. Senden bir şeyler ummak… Umutların en olmazı da bu tahminen. Saçmaladım yeniden.
• Ben bu defteri kapandı biliyorum Leylim! Acı mı, memnunluk mu, baht mi, inanılmaz bir birinci olgu mu, sevda, dostluk, ayrılık mı her neyse alnımda senin yazın var.
• İçmek! Gözlerinde içmek ay ışığını. Varmak! Gözlerinde varmak can tılsımına. Gözlerin hani?
• Seni ölesiye öperim canım. Nerde o ölüm! İlah bana kepazelik vefatlar sundu daima.
• Her neysem, şair, usta, mahpus, sürgün, acemi, yiğit ya da korkak SENinle değerlendirebilirim, SEVİYORSAM, sen olduğun içindir. UTANIYORSAM, senden utanabilirim lakin. YİĞİTSEM, seninle yiğit olunur şüphesiz. KORKUYORSAM, sensizliğin kaygısıdır bu.
• Bütün o büyük müellifler, biyolojistler aldanmış. Ayrılık ve vakit bende sana ilişkin hiçbir anı öldüremiyor, silemiyor.
• Gözlerimi öptüğün bir gerçek mi? Onların dudaklarına layık olması için, ne yapayım bilmem ki…
• Evleneceksin demek? Herhal çocuğu sevdin! İnşallah mesut olursun canım. Fakat müstakbel kocan bana yazdığına kızmayacak cinstendir inşallah. Yoksa seni kaybetmek, sesini duymamaktansa gebereyim daha uygun olur.
• En uygunu sana imdat etmektir. Özlemektir seni, geberesiye. Ses etmektir, haykırmak “Leylâ!” bir tenha saatte geceler yarı.
• Elbette ki evvel sen! Nem var ki başka! Ha, neyini mi merak ederim? Serçe parmağındaki tüyden, kulak memendeki tatarcık ısırığına, düşlerine, esnemene, şıpıdık terlikle mutfaktan çıkışına kadar nen varsa! Gözlerini öperim. Ancak tekrar yarımım.
• Bu kadarı mümkünsüzü, çaresizi, dünya “dünya” olalı bu türlü eşsiz ve tek olanı, görülmüş mü ki sevdanın?
• Sensiz edemem. Bunu bir eksiklik sayanlar olabilir. Takmam kimseyi. Sensiz edemiyorsam bu bana lakin büyüklük, haysiyet verir. Dünyaya geldiğime pişman değilem! Seni tanıdım zira.
• Ben senin mecburunum. Ayrıca yokum. Yasak şiirimdir her halin farklı, İsyanını seviyorum genç, hoş, bahadır.
• Sabah gözlerimi sana açarım. Akşam uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o eşsiz baş dönmesini bulurum.
• Kambur, cüzam da olsan (tövbe tövbe)benim için tıpkı gül tazeliğindesin. Beni idama da götürsen, dönüp yüzüne pişman bakamam. Artık çok hengâmeden sonra nasılsın Leylim?
• Haberin var mı taş duvar?
• Demir kapı, kör pencere,
• Yastığım, ranzam, zincirim,
• Uğruna ölümlere gidip geldiğim,
• Zulamdaki mahzun fotoğraf,
• Haberin var mı?
• Görüşmecim, yeşil soğan göndermiş,
• Karanfil kokuyor cigaram.
• Dağlarına bahar gelmiş memleketimin…
• Seni tanımak, seni bir defacık bile görmek, milyarla yıl yaşamaktan daha dolu, daha hazlı ve daha dolu, daha hazlı ve kıymetlidir. Lakin kime bu kelamlar, anlayana natürel. Seni anlamak, seni sevmek önemli ve aziz bir iştir. Güç da değil halbuki, fakat İNSAN olmak lazım.
• Ve daima olmayacak şeyler kurarım, Gülünç, acemi, çocuksu…
• Ben bütün bu manasız iç düşüncelerinden senin var olduğunu hatırlayarak sıyrılıyorum. Bir pınar, bir dağ suyu üzere dinlendiriyor, kandırıyorsun. Bu bakımdan gelmiş geçmiş âdemoğulları içinde elbet en şanslı durumdayım.
• Sus, kimseler duymasın. Duymasın ölürüm ha. Aydım yarı gecede. Yeşil bir yağmur sonra. Yağıyor yeşil.
• Düş, bütün çektiğimiz. Düş kahrım, düş zindan. Nasıl da yılları buldu, Bir mısra uzunluğu maceram… Bilmezler nasıl aradık birbirimizi, Bilmezler nasıl sevdik, İki yitik hasret, İki kesim can. Çatladı yüreği çakmaktaşının, Ağıyor gökkuşağının serinliğinde. Çağlardır boğulmuş bir su… Ağıyor yeşil…
• Vurun ulan, Vurun. Ben kolay ölmem. Ocakta küllenmiş közüm, Karnımda kelamım var. Haldan bilene.
• Birebir dehşetli sevdadadır. Gökte bulut, kısımda kaysı. Başlar koymağa hapislik. Karanlık can sıkıntısı… Kürdün Gelinini söyler matlada biri, Bense volta’dayım ranza tabanında. Ve daima olmayacak şeyler kurarım, Gülünç, acemi, çocuksu…
• Maşallah sevgilim! Çok mültefitsin… Dehşetli vuruyorsun. Hem eldivensiz. Vur canım. Aşağılık olsa bile hoşuma gidiyor bu halim.
• Nedense aklıma daima vefat geliyor. Bu türlü ne kırık ne de anlaşılmamış gitmek istemiyorum.
• Mektubun gecikti yeniden. Tahminen de ne yazacağını kestiremiyorsun! Oysan ismini yazman kâfi. Görünce içim aydınlanıyor.
• İnsanoğlunun – hele bizim gibilerin – bahtı bir garip. Her istediğine istediği anda kavuşamıyor.
• Sakın ha! Sakın e mi? Sonra beni öldürürsün unutma… Yazma, vazgeç her şeyden, seversen diye düşünüyorum diyorsun. Yavrum, nazlım, bunu nasıl yazdın bana? Düşünüyorsun ha, Sanki seni benden öbür seven oldu mu? Sevmek sözünü soy, çırılçıplak karşına al da o denli düşün, Yazma! Sevme! Ne demek? Beni zorla, ismi, boş, manasız, kendi kendine ihanet eden bir serseri haline getirmeği nasıl düşünebildin?
• Mukadderatımız bir tuhafsa, ömrümüzü dolu bir kadeh üzere sindire sindire içemediysek, günahı boynumuza değil.
• Serabın bir sonu vardır. Ufkun, sıradağın sonu. Uçarın, kaçarın bir sonu vardır. Senin sonun yok.
• Bunlar bitti artık ve bulduk birbirimizi. Sahi nasıl oldu bu yahu? Ah, çok zalimlik ettin, çok… Demek seni o kadar üzmüş, kırmışım ki buna mecbur oldun…
• İnsan ya muhtaçlık, mecburluk olmadan sevmeli veya da benim senin üzere amansız, vurgun…
• Leylâ, Canım, Kayb, berbat ve sessizim… Sessiz ve dolu: Allahtan ki sen varsın. Yoksa halim vahimdi. Hınca hınç mısra doluyum. Kara ve yeşil fon, hepsinde hâkim. Biraz kendime geleyim, medillerine, bluzlarına, yastığına mısralar serpeyim.
• Hiç “serçe gibi” olmadım! Ustura üzereyim. Lakin milyonlardan biri olduğum doğruysa utanmam. Şahane çocuk, müstesna adam üzere sıfatları oldum muhtemel düşündüm! Değerli olan ne olduğun ve oluşu içinde nerelere kadar varabildiğini kestirebilmekti.
• Vurulmuşum, Dağların kuytuluk bir boğazında, Vakitlerden bir sabah namazı, Yatarım, Kanlı, upuzun… Vurulmuşum, Düşüm, gecelerden kara, Bir hayra yorarım çıkmaz, Canım alırlar ecelsiz, Sığdıramam kitaplara, Şifre buyurmuş bir paşa, Vurulmuşum, hiç sorgusuz, yargısız, Kirvem, hallarımı birebir bu türlü yaz, Rivayet sanılır tahminen, Gül göğüsler değil, Domdom kurşunu, Paramparça ağzımdaki…
• Gün ola, devran döne, umut yetişe. Dağlarının, dağlarının gerisinde, değil o denli yoksulluklar, hasretler, bir tek başak bile dargın kalmayacaktır. Bir tek zeytin kolu bile yalnız…
• Vurulsam kaybolsam derim, Çırılçıplak, bir hengamede, Erkekçe olsun isterim, Dostluk da, düşmanlık da. Hiçbiri olmaz hâlbuki Geçer süngüler namluya. Başlar gece devriyesi jandarmaların… Hırsla çakarım kibriti, Birinci nefeste yarılanır cigaram, Bir duman alırım, dolu. Bir duman, kendimi öldüresiye, Biliyorum, sen de mi? diyeceksin, Lakin akşam erken iniyor mahpushaneye. Ve dışarıda delikanlı bir bahar, Seviyorum seni, Çıldırasıya…
• Sensiz ne olur, ne olabilir, onu unutmamalıyım meğer. Her adımdan, her düşten evvel seni karşıma alır, bakar, sorarım, bunu bilir miydin? Ayrıca dövüşememem ki. Yenilmemenin tılsımı…
• Bu gecede her zamanki üzere yeniden azınlığım, Çoğunluğun sesine kulak veriyorum, Artık demokrasi mi diyorlar bunun ismine, Pek sanmıyorum. Zira sen; Sol yanıma yerleşmiş faşist bir diktatörsün…
• Mecnun bayanlar iyidir… Onları çok severim. Zira ne kahkahaları tutsak ne gözyaşları sonlu ne istekleri mahpus ne öfkeleri prangalıdır…
• Böyleyken yine de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmez ki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana kaygı, sana tartı, sana badire olurum. Nemsin be? Sevgili, dost, yâr, arkadaş… Hepsi. En çok da en birinci de Leylâsın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarımdan kurtuldum. Üşüyorum kapaam gözlerini.
• Kimselere kendi adıma kinim, nefretim yok. Sade insanoğlunun niye bu kadar alçaldığını, niye bu kadar budala olduğunu hâlâ anlayamadığıma yanıyorum.
• Yarı canım, Nazlım. Merhametsiz ömrüm, Zalım Leylâ idi. Nicesin, yaz bana gülüm. Ne hoş kızsın sen! Ne yiğit dost! Nicesin dilemin. Ben senin mecburunum. Ayrıca yokum. Tamamla beni. Şiirimde olsun tamamla.
• Nerede bir can ölse oralı olur yüreğim. Olmalı aslında olmazsa İnsan olmaz yüreğim…
• Dağlarının, dağlarının gerisi vahimdir. Hiç akıl edip de düşünen var mı? Gün kimin hesabına meblağ akşamı, Rahmetinden kim demlenir bulutun.
• Sen ister dostum ol ister sevgilim, kâfi ki hayatımda ol. Sen bana geldikçe sana gereksinimim olacak. Senden diğer hiçbir isteğim yok.
• Aklım pek ermez bu kanun dalgalarına. Çıplak başımla düşünür, savunurum ben!
• Benim her şiirimde varsın ve olacaksın. Lakin dünyanın en dehşet şiiri bile sen olamaz. Bunu yaşamak gerek. En asıl gerçek bu işte.
• Ancak, Beter, bize kısmetmiş. Vefat, bu türlü altı okka koymaz adama. Susmak ve beklemek, harikulade.
• Bu yasaklar, Firavun kalıntısı. Mahrum, Akdan-karadan. Gizline, cânevine konseyi faklar. Gün ola, umut kesip dehşetli yetinden, Murdar tutkusuna dünyasızlığın, Gün ola, düşesin bekler. Düşme!
• “Dost, dost diye hayaline geldiğim-Dost ise çevirmiş yüzünü benden-Hani dost uğruna can baş verenler?-Evvel kekitmezdi gözünü benden.” Fevkalade bir türkü bu. Şairi de çok çekmiş anlaşılan. Bak, yaşamış, dövüşmüş, yenilmiş, kelle vermiş gitmişler. Türküleri kalmış. Bizler insan olalım, sevişelim, kötülüklerini kurutalım diye kalmış türküler.
• Yeterli ki varsın; dediğimiz kim varsa kendi ellerimizle yok etmedik mi? … geceye! Yitirmiş tılsımını birinci sevmelerin yitirmiş öpücükleri, hissesi yok, apansız inen akşamdan, bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene, seni anlatabilsem seni… yokluğun, cehennemin öbür ismidir, üşüyorum, kapama gözlerini.
• Bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı, Macera değil, Sardığım toprağımın altın sabrıdır.
• Uy havar! Muhammed, İsa aşkına, Yattığın ranza aşkına, Deeey, dağları un eder, Ferhadın gürzü! Benim de boş yanım hançer yalımı, Ve zulamda kan-ter içinde, asi, He desem, koparacak dizginlerini, Yediveren gül kardeşi bir dilek, Oy sevmişem ben seni…
• İnsan düşmanını ya öldürür veyahut da onunla kardeş olur. Bizi de düşman saydıklarına göre…
• Uy Havar! Yangınlar, Kahpe fakları, Kaygı çığları, Ve irin selleri, aç yırtıılar, Suyu zehir bıçaklar ortasındasın. Bir cana, bir başa kalmışsın vay vay! Pusatsız, duldasız, üryan. Bir cana bir de başa, Seher vakti leylim – leylim, Cellat nişangahlar aynasındasın, Oy sevmişem ben seni.
• Leylâcığım. Yeniden suskunluklara, âlâ saatte olsunlara karıştın! Öyledir kafir dünya. Biraz erincimiz, biraz günlük gecelik can avuntumuz oldu mu, unutuveririz dostu, canı. Uzaktakini. Dağlarla, meczup sularla, yasaklar, pis ve kuş beyinli katil adamlarla, senden başka düşeni. Nicesin?
• Anadolu, beşikler vermişim Nuh’a, salıncaklar, hamaklar, Havva Ana’n dünkü çocuk sayılır, Anadoluyum ben, tanıyor musun?
• Dostuna yarasını gösterir üzere, Bir salkım söğüde su verir üzere, O denli içten, O denli derin, Türkü söylemek, küfretmek…
• Ne dost, ne hoş, ne ölünecek kızsın be! Bu bok hengâmede, bu meczuplar, aptallar, eşekzadeler ve kısırlıklara karşın sen varsın. Sen yaşıyorsun. Veyl onlara ki seni tanımadan ölüp gitmişler! Veyl! Hâlâ da tanımayanlara. Gözlerinden öperim canım. Çabucak yaz.
• Ben üşümüyorum bu kış. Kazağın sırtım, canımı, sevdân evrenimi sarmışken bu türlü nasıl üşürüm? Karacadağ kışlamış, Esenboğa’ya da Etimesgut’ta ısı sıfırın altında habire almış yürümüş. Koymuyor bana. Ben bir kere üşüyeceğim, o da son olacak.
• Binlerce yıl sağılmışım, Fecî atlılarıyla parçalamışlar, Nazlı, seher – sabah uykularımı, Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar, Haraç salmışlar üstüme. Ne İskender takmışım, Ne şah, ne sultan, Göçüp gitmişler gölgesiz! Selam etmişim dostuma, Ve dayatmışım… Görüyor musun?
• Ve sen daha demincek, yıllar da geçse demincek, bıçkılanmış kol üzere farklı düştüğüm, ömrümün sebebi, ustam, sevgilim, yaran derine gitmiş, fitil tutmaz, bilirim. Ancak hesap dağlarladır. Umut, dağlarla.
• Asıl, bizim ortamızda hoştur hasret. Ve asıl biz biliriz üzüntüsü.
• Elinin karşıtıyla kesip atar mısın ya da merhametli bir fazilet, bir yumuşak içgüdüyle yalnızca susar mısın bilmek isterim. Bilinmez, Freud Baba bile bilemedi. Her bayanda bir Kleopatra damarı, her erkekte de bir Sezar ahmaklığı vardır. Galiba özdeyişçiliğim tuttu yeniden. Birçok vakit saçmalarım meğer Saçmalamak bir mecburilik. Sevmem o kusursuz, o evliya görünüşlü şahısları. İçlerinde cehennemî uçurumlar olduğuna kalıbımı muvaffakiyetim. Sahtedirler mutlak. Aksi halde bir damarları, erkeklik ya da dişilik bezleri körelmiş, işlemez.
• Kanun! Bu da bir maskaralık, bi dümen. Kanun yalnız biz fukaralar için var. O da cezalandırılırken sade!
• Ruhum… Mısra çekiyorum, haberin olsun. Çarşıların en küçük meyhanesi bu, saçları yüzümde kardeş, çocuksu. Derimizin altında o mevt namussuzu… Ve Ahmed’in birinci işi rasgidiyor. Birincidir dost elinin hançersizliği… Ağlıyor yeşil.
• Ve bizi biz eden amansız sevda, atıp bir kıyıya iki vakti, yarının çocukları, gülleri için, koymuş postasını, görmüş restini. He canım, sen getir üstünü.
• Seni anlatabilmek… Kime ancak? Bu nizamın, bu dört boyut zindanın, kâinat, sonsuzluk falan dedikleri bu ölümlü latifeler kaosunun nesine, neresine anlatmak?
• Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu. Hani, kurşun sıksan geçmez geceden, Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık… Ve zehir-zıkkım cigaram. Yine bir cehennem var yastığımda, Gel artık…
• Susmuş dağ, Susmuş deniz. Dünya mışıl-mışıl, Uykular derin…
• Ancak tekrar de işte yaşıyoruz ve acı içinde bile olsa bu bize bir haz veriyor ve yaşamayı istiyoruz. Ne kadar mevti olağanüstü bir facia yahut ne bileyim bir felaket üzere kabul etmesek de ölmek yahut sevdiklerimizden başka olmak istemiyoruz.
• Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu. Hani, kurşun sıksan geçmez geceden, Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık… Gel artık…
• Yüzde yüz cennet veremeyiz. Ancak boklukları, haksız ve canavar tutkulu budalalıkları şöyle bir törpüleriz. Gide gide bizden sonrakiler daha bir insan ve palavrasız bir hayat yaşarlar tahminen de. Ne bizden sonrakiler be, biz yaşıycaz! Ellerimizle devredicez onlara.
• Kişi, kabiliyetine ve haysiyet hissine nazaran acı çeker, sevinç duyar. Ölmedim. Son sözümü de söylemiş değilim, değiliz. Sen sağ ol.
• Biz ki yarınıyız halkın, Umudu, yüz akıyız, Hıncı, namusu. Şafakları, taaa şafakları hey canım. Kalbim, dinamit kuyusu.
• İtten aç, yılandan çıplak, vurgun ve bela, gelip durmuşsam kapına, var mıdır doymazlığım? Vilayetle de vilayetle sevmelerim sevmelerim gibisi…
• Hatırlıyor musun, yüzünü aklımda tutamayacağım diye korktuğumu söylemiştim bir defa. Halbuki nasıl yanılmışım! Hasta hafızama çakılmışsın adeta.
• Kimsenin karnında açlığı, ayağında yalınlığı ve sırtında çıplaklığı kalmasın diye ömrümüzden bir kesim vermek. Hepsi bu. Halbuki bunu hacı nenem de bilir!
• Tahminen ya da korkarım, son sefer gözlerinden öpüyorum. Sade, mezara kadar götüreceğim tek sevdasın. Bunu unutmamanı istiyorum.
• Hasretin ağzına kilit vurmak da güç, susturamasan bile, dalga geçebilir, ciddiye almayabilirsin.
• Düştü nazlı filintası aklına, yastığı altında küsmüş, düştü, Harran ovasından getirdiği tay, perçemi mavi boncuklu, alnına akıtma, üç topuğu ak, eşkini hovarda, kıvrak, doru, seglavi kısrağı. Nasıl uçmuşlardı Hozat önünde!
• Körsem. Senden gayrısına yoksam, bozuksam, can benim, düş benim, ellere nesi? Haydi gel, ay karanlık…
• Varamaz elim, ayvasına, narına can dayanamazken, kırar boynumu yürürüm. Kurdun, kuşun bileceği hal değil, sormayın hiç Laaaaa!… Kara ferman çıkadursun yollara, yârin bahçesi tarumar, kan eder perçem…
• Dört yanım puşt zulası, dost yüzlü, dost gülücüklü, cigaramdan yanar. Alnım öperler, sessiz, ahyın, çıyansı. Dört yanım puşt zulası, dönerim dönerim çıkmaz. En leylim gecede ölesim tutmuş. Etme gel. Ay karanlık…
• Şu anda yapyalnız bir dalganın üstünde boş bir konserve kutusundan farksızsam da, senden kopmanın imkansızlığını daha bir aşkla duyuyorum.
• Mevt bu, fıkara vefatı geldim, geliyorum demez, ya bir kuşluk vakti, ya akşamüzeri, ya da seher, mahmurlukta, bakarsın, olmuş olacak. Bir hastan vardı umutsuz, hasreti uykularda, hasreti soğuk sularda. Gayrı, iki endişe çiçeğidir gözleri, iki mavi, kocaman endişe çiçeği, açar, derin kuyularda…
• Bir de kuşlar var hâkim beyefendi. He şeyin başı onlar. Onlar özgürlüğü koyuyor insanların başına. Baksanıza, terörist terörist uçuyorlar.
• Hani milattan evvel, sonra diye bir tabir var ya! Kızmasan, küfretmesen, “Leyla’dan önce”, “Leyla’dan sonra”, diye başlatıcam takvimimi.
• Birden kurşun yemiş üzere susar, Gözbebeklerime karşı, Susar da Açılıp yol verir kent. Sade radyolarda bir gamlı hava, Elaziz uzun çarşı, Firarda gözüm yok, Namussuzum yok. Yok pişmanlık bir halim. Yaslanıp, Bir cigara yakmak isterim. Dumanı cevahir bedel. Mağlup mu desem mahcup mu? Lakin ikisi de değil. Ben garip sen hoş. Dünya umutlu. O denli bir tuhafım bu akşamüzeri Sevgilim. Canavar götürür üzere, İki yanım iki süngü!
• Yeniden uykusuz, mutsuz, tedirginim. Sana yazmak, yazmak, yazmak istiyorum… Seni bütün şafaklarda, kainatların o ıssız ihanet saatinde öperim. Ve sen geçersin içimden. Bitmek bilmezsin.
• Derkenar: Sana kırgın, sana dargın, alınmış da değilim. Bütün kahrım kendime. Sakın üzülme. Yalvarırım üzülme.
• Açar, kan kırmızı yediverenler. Ve kar yağar bir yandan, savrulur Karacadağ, savrulur zozan… Bak, bıyığım buz tuttu, Üşüyorum da. Zemheri de uzadıkça uzadı, seni, baharmışın üzere düşünüyorum, seni, Diyarbekir üzere, nelere, nelere baskın gelmez ki, seni düşünmenin tadı…
• Hakikatli dostun muydu, can koyduğun ustan mıydı, bir uyumaz hasmın mıydı, oooof de bunlar olsun muydu? De be aslan karam, de yiğit karam, hangi kahpenin hançeri, gizli hançeri, yaranda?
• Tekrar de yıkamadılar, sökemediler. Ve bozguna uğradılar sonunda, karşısında çırılçıplak yüreğin…
• Yalnız değiliz. “Tütünü” bilir misin? Kız saçı demiş zeybekler, Su içmez her damardan. Yerini kolay beğenmez, Üşür, Naz eder, Darılır, İki yaprak ortasında kıyılmış, Bir kesimi var kalbimin. İncecik, ak kâğıtlara sarılır, dar vakit yanar da verir kendini, “Dostun susan dudağına…”
• Ümitsizliğe düşmek bir devrimciye yasaktır. Cellât elinde azapta vefata bir soluk kalmışken bile… Yalnız yasak değil ayıptır da… Zira devrimcinin kendisi, insanlığın yarını ve umududur. Bu bir kural, bir ilkedir… Bu, namussuzluğun, alçaklığın hâkim olmadığı, soylu, hoş ve onurlu bir dünya, bu temel prensip üzerinde kurulur.
• Arka arda kaç zemheri, Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu. Dışarıda gürül gürül akan bir dünya… Bir ben uyumadım. Kaç leylim bir bahar.
• Utanırım, utanırım fıkaralıktan, ele, güne karşı çıplak… Üşür fidelerim, harmanım kesat. Kardeşliğin, çalışmanın, beraberliğin, atom güllerinin katmer açtığı, şairlerin, alımların dünyalarında. Kalmışım bir başıma, bir başıma ve uzak. Biliyor musun?
• Beni sevmediğini söylemek ne diye üzer seni? Bu da bir gerçek. Sevgiyi yaratmak gerek. Bunda da bazen tek taraflı uğraşma, verme, mevti göze alma sonuç vermiyor. İster istemez işi bir talih problemi olarak ben çoktan kabullendim. Üzme, zorlama kendini. Beni hiç sevmedin.
• Geçende bir mezar gördüm. Yekpare bir mezar kapağı. Küçücük! Belirli ki altında bir çocuk yatıyor. Nasıl, bilsen, gidip kucaklamak, öpmek geldi içimden. Oturdum, okşadım, sevdim taşı.
• Kimse bunu yapan, büyük bir hayat yaşamış bence. Kıskandım onu. Edison’u, Bedrettin’i, Spartaküs’ü kıskandığım üzere kıskandım. Yüzde yüz yaşamak dediğim bu, canım… Natürel kıskandığım onların ne yapıtları ne de kendileri! Klasik tabirle ruhlarını kıskanıyorum. Yaşamaya haysiyetli bir mana kazandıran çabalarını…
• Seninim. Yoksa hiçbir şey olmak istemiyorum. Birçoklarının almak için neleri varsa verip de yeniden olamayacakları bir şey olabilirim halbuki. Lakin seninim. Ve sen itmez, terslemezsen bu bana kâfi. Sarıl bana. Seni beraberimde götürüyorum zindana. Artık üşümüyor, korkmuyorum. Öperim canım.
• Daima aklımda ve hülyamdasın. Yalnızlığımı bir dolduruyorsun ki sana mı, seni yaratana mı teşekkür edeyim bilemiyorum.
• Başım gözüm üstünesin, suskum, avazım üstüne… Akabinde öbür silah, yazgından öbür günah, daha yazmamış, Hiçbir kapalı belgede, hiçbir açık kitapta.
• Gelgeldim, Beter bize kısmetmiş. Vefat, bu türlü altı okka koymaz adama, Susmak ve beklemek, harikulade, Genciz, namlu üzere, Ve çatal yürek, Barışa, bayrama hasret, Uykulara, derin, dertsiz, rahat, Otuz iki dişimizle gülmeğe, Doyasıya sevişmeğe, yemeğe… Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri, Asıl, bizim ortamızda hoştur hasret, Ve asıl biz biliriz sıkıntısı.
• Akşam erken iner mahpushaneye, ejderha olsan kâr etmez, ne arbedede ustalığın, ne de çatal yürek civan oluşun, kâr etmez inceden içine dolan, alıp götüren hasrete…
• Ve ben şairim. Namus personeliyim yani. Yürek emekçisi.
• Üşürsen soğukları, hastaysan mikropları bana ilet…
• Galiba mezarımıza yalnızca haysiyeti götüreceğiz…
• Nasıl da almış aklımı, sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan…
• Rüya! Ne hoş. Hem de kalemden akan sızı kadar gerçek.
• Susmak ve beklemek, müthiş…
• Özledim diyebiliyorum ya, kâfi bana. Evet, özledim seni.
• Sana doymak, müthiş ahmaklık olur.
• Sana yakın, sana lâyık ve hele hele Senin olabilmeyi düşünmek, Bile yürektir. Yürek ister.
• Biz birbirimize o kadar alışmamıştık ki.
• İki fevkalade hasret, iki kesim can… Ve canımda o mevt namussuzu.
• Bin yıl, bahar içre ömrünü sürsün, seni doğuran ana.
• Tamamla beni. Şiirimde olsun tamamla.
• Ne hoş şey, Senden gayrisini takmamak, tanımamak.
• Daima yaz diyorum fakat hiç yazmıyorsun.
• Seni İlah üzere değil, İlah kavramını Leyla üzere seviyorum.
• Sevdiğim… Çaresizliğimden gayri, Hiçbir kabahatim yok benim…
• Ve asıl seni görmemeyi düşünmek insanı mecnun ediyor.
• Her ne hâl ise, seni düşünmek güzel geliyor bana.
• Ya sen olmasaydın! Tamamen iğrenç bulacaktım cihanı. Saçmalamıyorum ya?
• Giden gitmiş, hüznü ayaklandırmak boşuna.
• Ne palavra söyleyeyim, üzgünüm, bir yanım kopmuş kanamış üzere. Bunu fakat sen anlarsın.
• Bir bilsen kimlere tasa, kedersin…
• Başın, dişin ağrımasın, için bir garip burkulmasın da, nerede olursan ol! Kâfi ki yaşa.
• Sızlar bir yerlerim, İsimsiz ve kayıp. Sızlar; Adap yordam, Dargın…
• Şu insanoğlu çok bok yaratık be!
• Bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı. Macera değil. Yaşamak, sade yaşamak.
• Ömrümüz çelimsiz, kısa. Gayretimiz müthiş fakat.
• Dünyanın bütün kentleri onların olsun, tek sana yakın olayım.
• Akşam – akşam, kara sevdam ağırır.
• Senden kıyamete dek sürecek bir öpücük alayım, dur. Dayanır mısın?
• Sana da inanç ve sevgim, hakikaten matematiğin değil, şiirin lisanıyla sonsuz.
• Kaç gün, kaç saat sürer mutluluğum, gözaydınım bilmem. Bildiğim, ötesi uçurum.
• Kendi kendinle yetinmek, dünyanın öbür ismidir.
• Kimselere bir şey demek için değil, kendi susuzluğumuz, yangınlığımız için yazıyoruz.

Bir önceki yazımız olan Tarsus'ta kanala düşen ikiz kardeşten 1'i boğuldu başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.