Yılmaz Odabaşı şiirleri – Yılmaz Odabaşı sözleri ve tüm eserleri

Edebiyatta birçok eser bırakan Yılmaz Odabaşı şiirleri, kelamları ve yapıtları hakkında merak edilenler…

YILMAZ ODABAŞI ŞİİRLERİ

Yılmaz Odabaşı şiirleri bir çok lisana çevrildi. Şiirleri İngilizce’ye çevrilerek kitap haline getirildi. Şiirin yanı sıra fotoğrafçılık ve fotoğraf ile de ilgilenmektedir.İşte Yılmaz Odabaşı şiirleri

• Akşamdır
• Tıpkı Göğün Ezgisi
• Aşk Bize Küstü
• Aşkın Bilançosu
• Bir Liseli Silueti
• Bir Irmağın Tükenişi
• Bitme
• Bu Sensin
• Cizre Yolunda Güneşe Bakan Asker
• Dağınık Gazel
• Defolu Çıkan Hayat ve Yeterli Yürekli Çocuklar
• Dışarda Üşüyen Haziran Kalbimde Hazan
• Epilog ..
• Ey Hayat
• Fire Veren Coğrafyada
• Genelleme
• Gittiğin Yer
• Güne Dönersin
• Gözlerin Gökyüzünde Bir Dolunay
• Hayat Gül Kokulu Bir Sağanak
• Kendine Benim İçin Bir Gül Ver
• Kiralık Sıkıntı
• Konuşsam Sessizlik Sussam Ayrılık
• Kurtulamazsın
• Kuşlarım Vuruldu
• Neyi Anlatıyorum Ben Bir Ozan Çırağı Bile..
• Notaları Kurşunlanmış Bir Müziktir Yalnızlık
• Pervarili Bulutlar
• Pusuda Yalnızlık
• Sakla Yamalarını Kalbim
• Sana Yağmur Diyorum
• Savrul Gel
• Savrulan Sokaklarına Ömrümün
• Seni Bir Tufan Üzere Sevdim
• Sevinci Savrulmuş Haldaş Gözlerin
• Siverekli Şeyho
• Sona Vuruyorum Sınırsız Vuruyorum
• Teğet
• Var Git Artık
• Yakarım Geceleri
• İdris
• Yenik Serçe
• İhtar
• Tekrar Dağdır Dağ
• İkinin Şiiri
• Güzel Ki Bu Düştesin
• Yüzde Yüz/süzlük Yeni Bir Yüz Artık
• Yüzün Bende Solacak
• Yüzünü Aradım, Geçtim

Bir Aşk Bir Yara

Ben şu kısa uzunluklu hayatta

uzun uzunluklu ıstıraplarla acırım.

Yorar beni şu telaş, şu karmaşa.

Bir sığınak aranırken şu uğultuda,

bir aşk gelir, bir yara.

Bir yara…

Bir yara daha!

Eski bir aşk,

yeni bir ayrılıktır her vakit.

Bunu kuşlar sorar, yıldızlar da anlatır.

Kimse bilmez be canım,

bir yara bir ömrü nasıl kanatır…

Ben seni daima ayrılıkla anmışım

Titreyen ellerimle günlerin buğusuna adını…

Daima ismini yazmışım.

Bir aşk gelmiş bir yara.

Bir yara…Bir yara daha!

Eski bir aşk,

yeni bir ayrılıktır her vakit.

Bunu kuşlar sorar, yıldızlar da anlatır;

kimse bilmez be canım

bir yara bir ömrü nasıl kanatır…

***

Bitme

Bitme, bak, içtim, yürüdüm, kederlendim

Denize girdim, üşüdüm, sana geldim.

Düş bitmeden sen bitme.

Bitmeden sevgi gitme…

Bitme! Bak, koştum, savruldum, daima örselendim.

Cıgara ziftlendim, vilayetle de seni sevdim.

Uzaklarda o denli çok kederlendim.

Günler bitmeden bitme.

Bitmeden hasret gitme…

Bu yangın geceler, bu intihar.

Gidersen paramparça yüreğimde ağıtlar!

Bu dolunay gecenin göğsünü fayda.

Benim göğsümde de sana geniş bir yer var.

Düş bitmeden sen bitme.

Bitmeden sevgi gitme…

***

Bir Irmağın Tükenişi

Hasretin kan çanağı gözlerinde oturuyorsun;

seni soruyorum

hiçbir şey bilmiyorsun…

Daima bir çağlayan üzere senin sevdana aktım;

sen ise sularını kaçıran bir ırmak üzere uzaktın…

Tükenişi bir aşkın,

bir ırmağın tükenişine benzeri.

Ne deniz olabildin,

ne ırmak kalabildin…

Kendin ol, kendin ol…

Sen buysan diğeri ol!

Buysan açıdan öleceğim,

oburu olursan de kimi seveceğim?

Ne Diyarbakır anladı beni ne de sen;

halbuki ne çok sevdim ikinizi de bir bilsen…

***

Aşk Bize Küstü

Biz bu kentlere sığdık da,

bu kentler bize sığmadı Asiya!

Ve bir çığlık üzere günlerin çarmıhında;

arttıkça yalnız, sustukça silik…

Ay ışığı gölgeleri büyüttü,

son kuşlar da vuruldular dağlarda.

Yakamozları söndü kıyıların, ışıkları konutların;

çağın vebalı gövdesinde

bir hayalet üzere gölgemizde yalnızlık.

Kaldık…

Kırık bardaklar üzere,

içilmiş sulardan geride buruk bardaklar üzere…

Düşler artık meyyit çocuklar doğuruyorsa,

sevgiler boğduruluyorsa kürtajlarda

ve daha eskimemiş tüfeklerle

ordusu bozguna uğramış askerler üzere kalıp,

bozuk paralar üzere yuvarlanıyorsak kaldırımlarda,

bir bedeli vardır elbette cennetini çaldırmanın;

ömrünü yetim bir bebek üzere bırakmanın

bulvarlara,

bozgunlara

ve yanlış palavra aşklara…

Bir bedeli,

bu kuşatmaların, ilkyazları kurşunlatmaların…

Biz bu kentlere sığdık aslında,

bu kentler bize sığmadı Asiya,

ah, son kuşlar da vuruldular dağlarda!

Ay ışığı gölgeleri büyüttü.

Memnunluk oyununa geç kalan meyyit kuşlarla geldim.

Geldim… Kırık bardaklar üzere,

içilmiş sulardan geride buruk bardaklar gibi…

Ve ömürlerimizde bin kasvetle upuzun

sefalet seferlerinin ayazı;

tahminen yalnız geçireceğiz artık kim bilir,

batan gemiler üzere yiten aşklardan geride,

kalan her kışı, güzü ve yazı.

Ay ışığı gölgeleri büyüttü.

Ayrılıklar eskidi, biz eskidik,

aşk bize küstü Asiya…

Tahminen de uzun sürecek bu bozgunun saçağında,

sen müziklerini sesine yasla

ve bırak beni de yavaşça

apansız bir yalnızlığa!

Ay ışığı gölgeleri büyüttü,

büyüdü mevt

ve biz küçüldük Asiya…

Yılmaz Odabaşı Kelamları

• Hayat sınırında acemi tayfalardık. Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle; aşktan ikmale kaldık..
• Bu yaslı dünyanın cinnet müddetlerinde Lanetlendim ve kavmimce recmedildim. Sıkıntısı göze aldım daima yasak aşklar için. Kanun kararıyla yakıldı düşlerimde ormanlar. Kendimi çok öldürdüm gerçeği bulmak için.
• Daima bir çağlayan üzere senin sevdana aktım; sen ise sularını kaçıran bir ırmak üzere uzaktın.
• Yaslı bir kışa rehin düşse de günler, kalbindeki tomurcuğu bahara büyüt; o tomurcuk düşlerinin yağmuruyla ıslansın.
• Yoktun, kendimden geçtim; kızdım, dağıttım, sana küfürler ettim. Bir bilsen sana ne hoş küfürler ettim; yoksa üzüntüden geberecektim.
• Eskiyim, yorgunum sevgilim; eskimiş, aşınmış kalbim. Gül biraz gül ve beni akla! Yoksa nasıl çıkarım bu müziklere, bu kitaplara; yoksa nasıl yoksa ışıklı, rüzgarlı kapılara?
• Siz orada kalabalık ve kabarık kalın, sağ olun, yalnızlık uygun, yalnızlık güzel.
• Gökyüzünün tümünü de ağır ağır izledi; gökyüzünün renginden geçtim…
• Ve ben gittim yüreğimde kan gülleri, Siz de o aşkın cildinde dinamit sayın beni!
• Gözümü bağlıyorlar; korkma sevgilim! gözümü, gönlümü değil…
• Gitti.. Kanatları yüreğimdeydi kalan, elimde minyatür bir kuş artık yitirdim o aşkın kimliğini kararsızdır.
• Ne ses ne nefes ne de bu rüzgâr bağışlar seni simsiyah gecelerde budanırken ah ömrüm dönüp sırtını giderken kimler karşılar seni?
• Artık kim, sana nasıl ulaşır? O denli bir serüven ki hayat karanlıkta polyannalar, ışıklarda palyaçolar dolaşır.
• Sen bir şeyler bilsen bildiğinden ben çıkarım/ Çocukluğuma dokunsan öksüz çıkarım/ Halkımı tanısan yurtsuz çıkarım.
• Kanmadım aynalara sana kandığım kadar, içimde bir boşluk sana yandığım kadar..
• Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim bir de kimsesizliği…
• Yalnızlığımda seni büyüttükçe kalabalıklaşacağım; sen kendi kalabalığında daima yalnız olacaksın.
• Kimse bilmez be canım, “bir yara bir ömrü nasıl kanatır.
• Bu türlü geçip giderken uzun vakitler, Kimleri unuttuk kimler kalanlar?
• Herkes bilir gitmesini. Bir vakit öğrenirsin gideni sırtından öpmesini..
• Mecnun sormuş meczuba, Aşk nedir diye ? Mecnun gülmüş meczuba, Ben niçin delirdim diye …
• Yıllar geçer, İdris’lerin kalplerindeki çocuklar daha ölüdür; düşleri hâlâ terasta, idris’ler ise taban katta kiracı oturur.
• Ya kederiydik kendimizin, ya bir halkın bahtı; ya şakağı ya şafağı bir halkın namlular çarmıhında!
• İstediğin kadar uzağa git ! Daima birebir gökyüzünü paylaşacağız .
• Hayat yanıltmanın, beşerler yanılmanın ustası epey yeniden yeni düşler deniyor ve deneniyorlar.
• Keşke yalnızlığım kadar yanımda olsaydın keşke yalnızlığımla paylaştığımı seninle paylaşsaydım keşke senin ismin yalnızlık olsaydı ve ben daima yalnız kalsaydım..
• Güzel ki bu düştesin, her sabah ısıtan güneştesin, düzgün ki fakiriz bulutlar üzere, soğuyan dünyada sımsıcak fırınIar üzere..
• Herkes kırılamaz, ipince bir kol olmak gerekir kırılmak için, Lakin dünya kütüklerin.
• Bir beşere; ‘ya benimle olur musun?’ denir, ‘ya da benimle olur musun?’ işte iki noktacık değiştirir manası.
• Seni bana uzak kılan bu ıssız ve derin uçurumlar. Uçurumlar utansın!
• Yaşlı bir kısa rehin düşse de günler, kalbindeki tomurcuğu bahara büyüt; o tomurcuk düşlerinin yağmuruyla ıslansın.
• Biz artık ölsek; en fazla kahvede çaylar soğur.
• Bu türlü geçip giderken uzun vakitler, kimleri unuttuk kimler kalanlar?
• Eski bir aşk, yeni bir ayrılıktır her vakit. Bunu kuşlar sorar, yıldızlar da anlatır; kimse bilmez be canım bir yara bir ömrü nasıl kanatır…
• Gittiğin yer bir yağmur damlası kadar yakın, Gittiğin yer bir uçurum kadar uzak.
• Siz orada kalabalık ve kabarık kalın, sağ olun, yalnızlık yeterli, yalnızlık güzel.
• Ne ses ne nefes ne de bu rüzgâr bağışlar seni simsiyah gecelerde budanırken ah ömrüm dönüp sırtını giderken kimler karşılar seni?
• Sokakların gün batınca neden boşaldığını ve yüreğimin neden kabardığını bilmiyorum. Konuşsam sessizlik gitsem ayrılık…
• Yurdum, biraz da Nazım Hikmet’tir. Yani doruktan tırnağa hasrettir.
• Bazen anılara en çok yakışan elbise, birkaç damla gözyaşıdır, unutma.
• Ben seni daima ayrılıkla anmışım titreyen ellerimle günlerin buğusuna ismini. Daima ismini yazmışım.
• Ve ben gittim yüreğimde kan gülleri, siz de o aşkın derisinde dinamit sayın beni

Kaynak: Antoloji.com – Yılmaz Odabaşı şiirleri

Bir önceki yazımız olan Türkiye'nin en yüksek barajının su tutacağı tarih belli oldu başlıklı makalemizde Baraj, Barajı ve Gövde hakkında bilgiler verilmektedir.