Ayça Ayşin Turan: Biz kadınlar hayata 1-0 geriden başlıyoruz

Dizisinin çekimleri için bir müddettir İzmir, Sığacık’ta. Birinci müsaade gününde konuşmak için sözleşiyoruz. Yıllardır tanışıyoruz fakat her kezinde birinci defa röportaj yapıyormuşuz üzere heyecanlı, “Dışarıdan biraz sert duruyor olabilirim lakin beni tanıdıkça aslında gülmeyi, espri yapmayı çok sevdiğimi görürler” diye anlatıyor. Ekranda göründüğü kadar hoş. Kocaman mavi gözleri ve karşısındakini rahatlatan sıcak, muzip bir gülümsemesi var. Ayça Ayşin Turan‘la geçmişten bugüne sohbete başlıyoruz…

Karadenizlisin, öykün Sinop’ta başlıyor. Aklına gelen birinci kare ne?

Aklıma okula giden o küçük kız geldi. Bütün çocukluğumu orada geçirdim. Keyifli, kalabalık bir aileydik. Yedi kardeştik. Ben en küçüğüyüm. Beş abim, bir ablam var.

Konutun en küçüğü olarak beş ağabeyle yaşamak sıkıntı muydu?

Tam karşıtı, artı tarafları vardı. Prenses üzere el üstünde tuttular beni. Pamuklara sardılar. Mesela bir sefer bile ekmek almaya gitmedim.

KAMERA GERİSİNİ MERAK EDİYORDUM

Yedi yaşında keman çalarak aslında birinci sefer sanatla tanışıyorsun… Evdekilerin mi ilgisi vardı?

Profesyonel olarak müzikle ilgilenen yoktu lakin annem ve ağabeylerim keman çalmamı çok istiyordu. Bir de annemin sesi çok hoştur, o teşvik etti beni. Bir sabah uyandım abim bana küçük bir keman almış. O denli başladım… Başta çok küçüğüm diye beni kurslara almak istememişlerdi fakat sonra o da çözüldü. Sinop’ta belediyenin konservatuvarından ders almaya başladım. Üniversiteye hazırlanmaya başlayana kadar da bu bu türlü sürüp gitti. Fakat çok uzun vakittir maalesef kemana hiç vakit ayıramadım.

Sesin de hoş. Müzikle ilgili bir şeyler yapar mısın?

Teşekkürler. Yer aldığım birtakım projelerde sahne gereği müzik söyledim, toplumsal sorumluluk projeleri olduğunda da bir emel için çıkıp müzik söylemeyi seviyorum. Sanırım bu türlü devam eder bir mühlet daha.

İstanbul’a üniversiteyi kazanınca, 18 yaşında geldin birinci kez…

Evet. Canlandırdığım Haziran karakteri  üzere aslında… Fakat o büyük kentten küçük bir kente gidiyor. Alıştığın her şeyi geride bırakıp kendini öbür bir dünyada bulduğunda “Neredeyim ben” diyorsun. Başlangıçta çok sıkıntı. Lakin hayat insanı her türlü durum ve ortama bir mühlet sonra alıştırıyor. Yeniden de başlarda korkutucu oluyor doğal.

Keman, sonra sinema ve televizyon eğitimi aldın. Pekala oyunculuk nereden çıkıyor?

Ortaokul ve lisenin birinci yılları hangi kısımları seçeceğimi düşünürken avukat olmak, hukuk okumak istiyordum. Sonra sinema ve televizyon ilgimi çekti. Aslında benim merak ettiğim, bir sinemanın nasıl çekildiği, dünyasının nasıl kurulduğuydu. Kamera gerisi… O yolda da ilerledim fakat hayat bu türlü yönlendirdi.

Eğitimin oyunculuğa nasıl yansıdı?

Kendimi izlerken daha teknik bakmama, senaryoyu okurken bir dünya hayal etmeme ve karakteri yaratırken beslenebileceğim farklı perspektifler edinmeme imkan sağladı.

ÇOK UTANGACIM ASLINDA

Birinci işinin üzerinden geçen 10 yıl sende neleri değiştirdi?

Büyüdüm. Zoruyla kolayıyla deneyimleyerek bir sürü şey öğrendim. Daima çalıştım. Hiç keşkelerim olmadı.

Şimdiye kadar en mert hareketin neydi?

Oyuncu olmak. Zira çok utangacım. İşimi yaparken sorun yok ancak mesela biri görüntü çekince geriliyorum. Bu yapı problemi ve karakterle alakalı sanırım.

Bağlantılarında de mi bu türlü?

Evvel birini tanımalıyım. İnsani münasebetlerim süreçte gelişir. Hiç tanımadığım birine “Canım” falan diyemem mesela.

Kendini eleştirir misin?

Çok. “Onu şöyle yapsam daha mı güzel olurdu” derim. Diğerleriyle birlikte kendimi izlemekten de hoşlanmıyorum.

Genç bir oyuncu olarak her gün yeni isimlerin çıktığı, reytinglerle birçoğunun sonradan kaybolduğu bu kadar kaygan bir tabanda çalışmak nasıl bir şey?

Bu, işten ne istediğin ve ne beklediğinle alakalı…

Senin beklentin ne?

Benim tek maksadım uygun bir oyuncu olmak. O denli anılmak ve kalıcı olmak. O yolda ilerlemeye çalışıyorum.

Âlâ oyunculuğun sırrı ne?

Çalışmak, çalışmak, çok çalışmak. Disiplinli olmak. Pes etmemek, daima kendini geliştirmek ve pas tutmamak…

Popülerlik seni korkutuyor mu?

Tanınan olmayı işinin getirisi olarak gördüğünde hayat biraz daha olağanlaşıyor. Fakat alışılmış daha kapalı yaşıyorsun.

KİMSEYE DEĞİL, BEN HAYATA AŞIĞIM

Yaz dizisi-kış dizisi ayrımına katılıyor musun?

Hayır, o denli bir ayrım yok. 10 yıldır dram yapıyordum. Sinema sineması hariç, bu benim birinci romantik güldürü işim. Bir gün ekranda kendimi izlerken bir sahnede güldüğümü gördüm, menajerim Gözde’ye (Yılmaz) bildiri attım. “Kendimi ekranda gülerken görmek çok uygun geldi, artık romantik güldürü yapalım mı” dedim.

Dram oynamak güya çok daha güç, romantik güldürü oyunculuğu daha kolay üzere görünür. Buna katılıyor musun?

Alakası yok. Matematikleri farklı. Güldürü dediğin zati durumun komikliği… Onu seyirciye geçirmek lazım. Beşere öteki bir yelpaze ve bakış açısı veriyor. İkisi de sıkıntı bu nedenle.

Pekala Star’da başlayan yeni dizin ‘Ada Masalı’ ne anlatıyor?

Masalsı bir adayı, Haziran’la Poyraz’ın masal üzere ilerleyecek aşklarını… Kentin kaosunda yaşayan, işi ve hayatı birbirine karışmış bir kız Haziran… ve işin berbatı bundan keyif aldığını sanıyor. Hayat onu değişik bir nedenle köklerine geri döndürüyor ve kendini adada buluyor. Poyraz’la (Alp Navruz) karşılaştığında da bütün dünyası değişiyor.

Masallara inanır mısın?

Evet. Çocukluğumdan beri dinlemeyi çok severim… Sonra okumak da bana büyük keyif vermeye başladı. Gerçek dünyadan uzaklaşıp apayrı diyarlara seyahat ettirir masallar. O büyülü dünyalarının içinde yavaşça kulağımıza kimi öğütler de fısıldar. Sanırım bunu da seviyorum. ‘Alice Mükemmeller Diyarında’ ve ‘Oz Büyücüsü’ favorilerim.

Neler olacak sizin masalsı adada?

Karakterim işine aşık, tutkulu, verilen misyonları yapmak için her şeyi göze alan, başarılı ve zeki bir bayan. Tokyo’ya terfisini istiyor. İşvereni onu ‘Kırlangıç Adası’na gönderiyor ve “Vereceğim işi yaparsan terfini alırsın” diyor. Poyraz’la karşılaşınca işler arapsaçına dönüşüyor. İki zıt ve inatçı karakterin öyküsünü izliyoruz.

Zıt karakterler sahiden birbirini çeker mi?

Nereye gidiyorsun Hakan (gülüyor)? Evet, çekerler. Bilhassa de dizilerde bunu görüyoruz.

Aşkı nasıl anlatırsın?

Aşk, Haziran üzere benim için de önemli bir sıkıntı. İnanç ve sadakatle alakalı. Hürmet benim için değerli. Tıpkı şeyleri paylaşmak, ortak noktada buluşmak… Seyahatteki hayat arkadaşlığı üzere hissettiriyor bana.

Şimdilerde birine aşık mısın?

Yok, ben hayata aşığım.

DIŞARIDAN BİRAZ SERT DURUYOR OLABİLİRİM LAKİN…

Oyunculuk seyahatini tanımlayan en âlâ cümle nedir?

Azim sanırım. Daima söylediğim şey çok çalışmak ve azim. Bir de memnunluk… Sevdiğim projelerin içinde oldum. İnsanın sevdiği işi yapması ya da yaptığı işi sevebilmesi çok büyük bir talih.

Hayattan öğrenip uygulamaya koyduğun en değerli kural…

Hem kendine hem de karşındakine karşı hakkaniyetli olmak.

Senin için affetmek mi yoksa unutmak mı daha kolay?

Affetmek sanırım. Unutmam kolay olmaz pek lakin affedip geride bırakmayı seçerim.

Sence herkes hayatı boyunca bir defa ne yapmalı?

Kendini dinlemeli.

Hangi özelliğin hayatına yeni girenleri şaşırtır?

Dışarıdan biraz sert duruyor olabilirim ancak beni tanıdıkça aslında gülmeyi, espri yapmayı çok sevdiğimi görürler.

DÜNYADA ADALETLİ BİR SİSTEM YOK

İkinci üniversite olarak Temel Adalet okuyordun. Ne oldu?

İkinci bir üniversite okumak aklımdaydı. Bu türlü bir imkanım olduğunu öğrendiğimde tercihimi Temel Adalet kısmından yana kullandım. Dediğim üzere bir periyot aklımda hukuk okumak vardı. Fakat mezun olamadım. Dondurdum. Tahminen ileride diğer bir kısım denerim.

Sence ne kadar adil bir dünyada yaşıyoruz?

Bayan olarak da insan olarak da adil bir dünyada yaşamıyoruz bence. Her gün gördüğümüz şiddet haberleri bunu düşündürtüyor bana. Evvel kendi içimizde adil olmayı başarıp tabiatın içine uyumlanabilsek; hem tabiata, hem karşımızdakine hem de öbür canlılara sahiden hürmet duyabilsek dünya çok hoş bir yer olacak. Lakin bunu başaramıyoruz maalesef. 

Bayana şiddet, üzerine baş yorduğun bir mevzu mu?

Bu vakte kadar ekranda güçlü bayan karakterleri canlandırdım. Biz bayanlar hayata 1-0 geriden başlıyoruz. Başarılı olmak bir erkek için daha kolay, bayanın o muvaffakiyet için iki kat çalışması gerekiyor. Bu yüzden dünyada adaletli bir sistem olduğunu düşünmüyorum.

Pekala, ünlü olsan tekrar de bayan olarak daha fazla gayret göstermen mi gerekiyor?

Ünlü olup olmaman fark etmez, bayanız sonuçta. Herkesin kendi hayatında, kendine nazaran bir uğraşı var. Var olabilmek için erkeklerden daha fazla efor sarf ediyoruz. Tahminen de bu sebeple gördüğümüz başarılı, dik duruşlu bayanlar ayakta kalmak için verdikleri savaş sonrası sertleşmeye ve etraflarına kabuk örmeye başlıyor.

Kaynak: Hürriyet

Bir önceki yazımız olan Türkiye'nin en yüksek barajının su tutacağı tarih belli oldu başlıklı makalemizde Baraj, Barajı ve Gövde hakkında bilgiler verilmektedir.