Canan Perdahlı: İyi ki kanser olmuşum! Bu hayat bana çok şey öğretti

Bana da birebir mizahla anlatıyor başından geçenleri. Abartısız ve şikayet etmeden… Gücünün en büyük kaynağı elbette ailesinin takviyesi lakin metastik göğüs kanseri hastalarını bir ortaya getirdiği Metamazon Derneği aslında onu bu denli  savaşçı yapan. Son girdiği kafatası ameliyatı sonrası ağır bakımdan sedye yerine tekerlekli sandalyeyle çıkması da 11 yıllık çabanın ana fikri… Perdahlı anlatıyor:

2010, BİRİNCİ TEŞHİS

Yeni Zelanda’da bir otelde yöneticilik yaparken teşhis aldım. Türkiye‘ye döndüm, kemoterapiye başladım ve 2011’de ameliyat oldum. Sol göğsümü aldılar. Kemoterapi, radyoterapi derken 2011’in ortalarında olağan hayatıma döndüm. Yeni Zelanda’ya dönmek istedim ancak olmadı.

Tabibim Prof. Dr. Ercüment Hayri Tekin “Canan dönmeyeceksen gel, birlikte çalışalım” dedi. Bir klinik açmıştı, ben de orada hasta programları sorumlusu olarak çalışmaya başladım. Klinikte hastalara manevi dayanak verdim, okuma kulübü kurdum, hastalıkla ilgili eğitimler verdim. Sonra bir yapılacaklar listesi oluşturdum: Kaş’a yerleşmeyi, seyahatleri listeye aldım ve 35 ülke dolaştım. 2 hafta kemoterapi alıp sonraki 2 hafta seyahat ediyordum. Nepal’de bir manastıra gittim, 1 aya yakın kaldım ve dayanılmaz meditatif bir eğitim aldım. Orada hayatın manası, mevt, mevte teslimiyetle ilgili sorularımı çözdüm ancak yeniden de ufak tefek şeyleri kaygı etmeyi ihmal etmedim. Hayat da bu türlü bir şey aslında.

2012, OYUNA DÖNÜŞTÜ!

2012’nin sonlarında, 6 ayda bir gittiğim denetimde sağ göğüste bir kitle görüldü. En başından onkoloğum Deniz Yamaç bana bunun artık sonuna kadar benimle olacağını söylemişti. Başta başıma vura vura bunu kabul ettiğimden ikinciyi duymak kolay olmasa da beni şaşırtmadı. Lakin kabul ettikten sonra yaşadığım her şey ve tüm metastazlar bir oyuna ve şölene dönüşmeye başladı. Her metastazda ‘Bakalım bu bana ne öğretmeye geldi’ diye düşündüm. Sakin durmayı, tevekkülü, elimde olmayan çok şey olduğunu öğrendim. Kısacası sağ göğsüm için de bir ameliyat geçirdim, o da alındı ve iki göğsüm yerine plastik cerrahiyle karnımdan yağ alınarak göğüs yapıldı.

2014, BİR YILDA İKİ METASTAZ

Her 6 ayda bir denetime gidiyordum ve akciğer metastazını öğrendim. “Hemen parçayı alacağız” dediler ve 4 gün sonrasına ameliyat randevusu verdiler. “İşlerim var, ben lakin 2 hafta sonrasında gelebilirim” dedim. Derin bir sessizlik oldu. Hastalarla ilgili bir kitapçık hazırlıyordum, bitirmeden karga tulumba ameliyata girmek istemedim. O müddette dayanıklılık gücümü arttırdım. 2 hafta sonra o kadar hoş girdim çıktım ki ameliyata… Bu benim kendimce bulduğum bir baş etme formülü aslında. Tekrar tıpkı yılın sonlarında hakikat akciğerden bir kemoterapi daha görmek zorunda kaldım, bu da dördüncü müsabakam olmuştu.

2016, AVRUPA’DA BİRİNCİ…

Bu süreçte beşerlerle konuşarak güzelleştiğimi fark ettim ve dernek kurma fikri oluştu. Her metastik göğüs kanseri üzere bir müddet “Ah nasılsa seneye öleceğim, şunu da yapayım, bunu da yapayım” diye yaşadım. Sonra baktım aylar geçiyor, ben ölmüyorum. Bu işi bir ciddiyete bağlayalım diyerek derneği kurdum. Çok sıkı eğitimler aldım ve sonra gönüllüler yetiştirdim. Türkiye’de ve Avrupa’daki birinci metastik göğüs kanseri derneğini kurmuş oldum: Metamazon. Hasta ve hasta yakınlarına ruhsal ve toplumsal takviye veriyoruz. Birçok kentte kütüphaneler kurduk ve kanserden vefat eden bireylerin isimlerini oralara verdik. Yıllar içinde fizikî aktiviteler yük kazandı. Kürek çekmek metastik göğüs kanseri sonrası oluşan fil hastalığına âlâ geldiğinden hasta ve hasta yakınlarından oluşan bir kürek ekibi kurduk. Yurtdışında yarışlara katıldık. Bir ortada olmanın gücü hepimize çok yeterli geldi. Ben yerimden kalkamam diyen birçok bayanın dans ettiğini, zıpladığını gözlerimle gördüm.

Denetim vakti geldi çattı. Denetimlere gitmek hiç kolay değil. Bir şey çıkacak mı diye geriliyor insan lakin ‘E, varsa başında yakalayalım, çabayı bırakma Canan’ dedim. Kemik metastazını da bu halde öğrendim ve radyoterapi aldım. Çabayı bırakmak, insanın kendini öldürmesi demek zira. Sürünsem bile etrafım benden hiçbir halde şikayet duymamıştır. Zira duymak istemiyorum kendimi. 

2017, EN SON AİLEM ÖĞRENİYOR

Aktif bir biçimde dernekle uğraşırken bir yandan tedaviye devam ediyordum. Esasen bana nazaran yarına dair umudunuz varsa hayatta kalıyorsunuz. Bir denetimimde tekrar kemik metastazı olduğunu öğrendim. Işın tedavisi gördüm, o sırada kemiğim kırıldı ve bir mühlet komando üzere çelik yelekle dolandım. Ne bunu, ne bundan evvelkileri aileme netleşmeden söylemedim. Ameliyatımdan 3-4 gün evvel söylediğim bile oldu. Bu da çok gerçek değil. Ablam tabip, annem, babam ve ben birlikte bu işlerin üstesinden geldik. ve her kezinde ne çok sevenim olduğunu gördüm.

2018, TEKRAR AKCİĞER…

Bir yıl sonra yine akciğer metastazı oldu. Her seferinde içinden daha güçlü çıktım. Hiç başıma gelenin üstünde durmadan, “Işın mı, haydi verin. Yapacak işlerim var” deyip geçtim.

2019, HAYATIM ŞAHANE!

Metastaz dediğimiz öbür bir organa sıçraması, kan yolu yahut lenf yoluyla ilerliyorlar. 2019’a kadar tüm metastazlar o denli oldu. Yalnızca rahim ve beyin tümörü lenflerle taşınmamış, nasıl gittiği bilinmiyor. Bunların hepsi tek tümör, vücutta başına nazaran dolaşıyor. O yüzden aslında ilaç kolaylığımız var, tek tip ilaç hepsine yarıyor. Rahim ve yumurtalıkta da büyükçe bir ameliyat oldum, ardından süratle toparladım… Canavar üzereyim, Kaş’a yerleştim, derneği uzaktan yönetiyorum, bir otelde iş de buldum, hayatım şahane!

2021, ARTIK VAZGEÇTİM DERKEN

Ve kafatası metastazı! Rutin denetimlerim için Ankara’ya geldim. Başımda bir ağrı var. Görüntülemeler filan derken beni paldır küldür hastaneye yatırdılar. Beyin duvarında takılı kalmış tümör. Bütün beyne ışın aldım evvel. Sonra küçülmediği ortaya çıktı. Komiteye girdi raporum, çoğunluk hekim 2 ay daha bekleyelim derken, bir hekim “Hayır, şu an alınması lazım” dedi. Ben tekrar döndüm uçurumun kenarından. Sonra “Artık tamam, vazgeçtim, buraya kadar” dedim. Babam “Sen bilirsin Canan lakin bugüne kadar çok hoş bir uğraşla geldin. Gayretle git bu dünyadan” dedi. Gücümü kazanıp “Beyin var mıymış, bir bak hoca” demeye başladım. Ameliyattan çıktım. Olağanda ağır bakımdan odaya sedyeyle çıkılır, ben tekerlekli sandalyeyle geçtim. Kimse inanamadı… Bu da bana çok büyük moral oldu ve hayat geri geldi.

İÇİM KEYİFLİ ŞU ANDA

Artık yeterliyim, kemoterapilere başladım. Bir halde baş ediyorum. Yine otomobil kullanmaya başladım, çok büyük bir motivasyon benim için. İçim keyifli şu anda! Nietzsche’ye sormuşlar “Bir hayatın daha olsa bu türlü mi yaşamak isterdin” diye. “Aynı hayatı yaşamak isterdim” demiş. Ben de bir bahtım daha olsa tekrar bu hayatımı isterdim. Bir ay sonra ölecek dahi olsam, çok samimi söylüyorum, âlâ ki kanser olmuşum. Bu hayat çok hoştu, çok şey öğrendim. Öğrenmeye de devam edeceğim. Öğrenemeyenler için de tahminen bir kırıntı bırakırım diye çabalayacağım…

Kaynak: Hürriyet

Bir önceki yazımız olan Türkiye'nin en yüksek barajının su tutacağı tarih belli oldu başlıklı makalemizde Baraj, Barajı ve Gövde hakkında bilgiler verilmektedir.