Dini istismar edenlerin karakteristik özellikleri

Ayşegül Kahvecioğlu – Ankara / Diyanet İşleri Başkanlığı, 15 Temmuz darbe teşebbüsünün 5. yılında “Din istismarı ile çabada sahih dinî bilginin önemi” başlıklı bir kitap yayımladı. Kitapta İslam’ın ana kaynaklarının Kuran ve sünnet olduğu belirtilerek, “Ne vakit ki insan dine hizmet etmeyi bırakıp onu kendi hizmetinde kullanmaya başlamışsa, orada din istismarı vardır. Din istismarının olduğu her tabanda ferdi manada yozlaşma ve cehaletin, toplumsal manada da bir din güvenliği krizinin yaşandığı söylenebilir” denildi. Kitapta, 11 başlıkta dini istismar edenlerin karakteristik özellikleri şöyle sıralandı.

1 Allah ve peygamberle görüştüğü algısı oluşturmak: Din istismarcısı yapıların başkanları, kendisini Allah tarafından seçilen aziz bir kişi olarak takdim eder; bağlılarından tam bir teslimiyet bekler.

2 Dini manada kendisini yegâne kaynak kabul etmek: Kendi akli çıkarımlarını kutsallaştırır ve vahyi dikkate almaz.

3 Küme mensubiyetini aile, millet ve ümmet bağlılığının önüne geçirmek: Yapıya dâhil olan şahısların kimlikleri bastırılır, temel aidiyet hisleri yok edilir. Bağlıları, evvel ailelerine ve akrabalarına, sonra kendi ülke ve toplumlarına ve nihayet İslam ümmetine ilişkin olma şuurunu kaybeder.

4 Mabetleri istismar etmek: Bir yer; cami yahut mescitlerin alternatifi olarak seçilir; toplanma ve topluca ibadet etme yeri hâline getirilir; böylelikle bağlılar tarafından ulvi bir yer olarak görülür.

5 Hakikat tekelciliği yapmak: Önderleri, kendi kanılarının her hâl ve koşulda başkalarından üstün olduğunu ima eder. Daha alt derecede görülen dini gelenekler, mezhepler, kümeler ya da telaffuzlar küçümsenir.

6 Tekfir etmek: Kendilerine itaat etmeyen, ideolojilerini paylaşmayan, radikal telaffuzlarını benimsemeyen yahut ibadet hayatında kimi eksiklikleri olan bireyleri Müslüman kabul etmezler.

7 Mehdi ve mesih üzere sıfatlara bürünmek: Fevkalâde özelliklerle donatılmış bir şahsiyetin ahir vakitte ortaya çıkıp yeryüzünü adaletle dolduracağını söylerler ve bu misyonu bir küme yahut cemaate yüklerler.

8 Masumiyet/günahsızlık argümanında bulunmak: Önderlerinin saf olduğu, kusur ya da günah işlemekten uzak olduğu tez edilir. Böylelikle müntesipler (bağlılar), sorgusuz sualsiz başkana bağlanır ve buyrukları yerine getirir, önderin fikri, dinin görüşüdür. Önderin dokunulmaz ve eleştirilemez olduğuna inanılır.

9 Görünmez güçlerden takviye aldığını tez etmek: İnsan dışı varlıklarla görüşebilen, onlarla güç birliğine girebilen, insanların zımnî hâllerine, kabirlerde olanlara, hatta cennet ve cehennemle ilgili bilgisi olabilen bir önder imajı oluşturulur.

10 Gençlerin dini hislerini istismar etmek: Gençlerin manevi coşkuları, macera arayışları, içine düştüğü buhranlar ve yalnızlık istismar edilir. Yapılan telkinler sonucunda gençler, sadece örgüt başkanının isteklerini yerine getirmeye programlanmış buyruk kulları hâline getirilir.

11 Dini mevzulardaki bilgisizlikten yararlanmak: Dinin temel referanslarına muhalif olan birçok yanlış; arka niyetle, çarpık çıkarımlarla ve illetli yorumlarla dine dayandırılır ve sonra bu yanlışlar insanlara doğruymuş üzere anlatılır. Küme içinde hâkim olan kör taklit kültürü ise yalan-yanlış bilgilerle doldurulan zihinleri, başkana bağımlı hâle getirir.

‘Takiyyeye sığınanlar menfaatçi yalancılardır’

Kitapta, şunlar kaydedildi: “Takiyyeye sığınanlar, ya dürüst olmayan işlerle ve kapalı planlarla toplumu ifsat eden ya da halkın sırtından menfaat sağlama niyetiyle hareket eden yalancılardır. Makam, güç, otorite, para üzere dünyevi kazanımlarla hudutlu bir hayatın Müslümanca olmadığını, İslam’ın hem dünya hem de ahiret karı için maneviyatın peşinde olduğunu zihinlerine yerleştirelim. Yavrularımızın kimlerle arkadaşlık ettiğine, vaktini nerede harcadığına, ne okuduğuna, internette ve sanal dünyada hangi ağlara dâhil olduğuna dikkat edelim. Sevgi, ilgi ve rehberliğimizden yoksun kalan gençlerin çarpık dinî bilgi sunanlara aldanma ve radikal örgütlerin çekim alanına girme riskinin yüksek olduğunu unutmayalım.”