Korkutan uyarı: Küresel ısınma oranı gelecek 20 yılda ikiye katlanacak

TÜM DÜNYAYI SARSMIŞTI

33 yıl evvel ABD Kongre’sinde sera gazı emisyonlarının gezegeni pişirdiğini söylediğinde dünyayı sarsan iklim bilimci James Edward Hansen, artık global ısınma oranının önümüzdeki 20 yıl içinde ikiye katlanmasını beklediği konusunda uyardı. 

YALNIZCA 20 YILDA GERÇEKLEŞECEK

Hansen, meslektaşı Makiko Sato ile birlikte aylık bir raporda, sanayi kaynaklarından, bilhassa de nakliyeden kaynaklanan sülfat aerosol emisyonlarının düşmesinin, global sıcaklıkların 2040’ta Paris İklim Mutabakatı’nın öngördüğü düzeylerin çok ötesine geçmesine neden olabileceğini belirtti. 

DAHA FAZLA GÜNEŞ IŞININ DÜNYA’YA ULAŞMASINA NEDNE OLUYOR

Columbia Üniversitesi Dünya Enstitüsü’ndeki İklim Bilimi, Farkındalık ve Tahliller Merkezi tarafından Ağustos ayında yayınlanan sıcaklık tahlilinde azalan sülfat aerosollerinin, kimi bulutların daha az yansıtıcı olmasını sağlayarak daha fazla güneş ışınının kara ve okyanus yüzeylerine ulaşacağı açıkladı.

Bununla birlikte, Hansen, siyaset yapıcıların sülfat aerosol kirliliğini azaltmanın iklim üzerindeki tesirini tehlikeli bir halde hafife aldıklarını söyledi:

İKİ KATINA ÇIKMASI KAÇINILMAZ

“Sera ısınmasına ek olarak bir şeyler oluyor.  Pasifik Okyanusu,  ısınma belirtilerini süreksiz olarak azaltan La Niña evresinde olmasına karşın Temmuz ayının ortalama global sıcaklık ikinci rekorunu kırdı. 2040 yılına kadar global iklimin sıcaklığındaki artışın iki katına çıkması kaçınılmaz.” 

PARİS İLİM MUTABAKATI’NIN MAKSADI AŞILACAK

Hansen, global iklimin 2040 yılına kadar toplam 2 santigrat derece ısınacağını ön gördüğünü belirterek, Paris Anlaşmas’ının ihlal edileceğini aktardı. 2 Aralık 2015’te imzalanan Paris İklim Mutabakatı’nda global ısınmanın sanayi çağı öncesine nazaran 2 derecenin altında, mümkünse 1,5 derecede durdurulması hedefleniyor.  Fakat yapılan ölçümlere nazaran global ısınma şimdiden 1,2 dereceye dayanmış durumda.

Tüm bunların yanı sıra, Hansen ve başka araştırmacılar, hızlanmaya yol açan süreçlerin gereğince ölçülmediğini ve bunları ölçmek için gereken birtakım araçların yerinde bile olmadığını söyledi.

GLOBAL ISINMAYA MASKELEYEN KİRLİLİK

Aerosoller, duman, polen, ince mineraller, volkanlar ve hatta plankton katkılı deniz gazları da dahil olmak üzere doğal ve insan kaynaklarından gelen havadaki mikroskobik parçacıklara deniliyor. Aerosollerin atmosferde ne kadar yüksekte yüzdüklerine ve  bulutlarla nasıl etkileşime girdiklerine bağlı olarak iklim üzerinde farklı tesirleri bulunuyor. 

Bilim insanları, fosil yakıtlarda da dahil olmak üzere, temel olarak endüstriyel falliyetler sonucunda üretilen sülfat aerosollerini dikkate aldı; zira bunlar, tuttukları yansıtıcı damlacıkların sayısını artırarak birtakım bulutları aydınlatıyorlar .Ardından,  bulutlar, Güneş ışığının bir kısmını yansıtarak Dünya’yı ısıtıyor.

Öteki taraftan, 1991 yılında Filipinler’deki  Pinatubo Yanardağı patlamasının akabinde ortaya çıkan Dünya’yı örttü ve ortalama global yüzey sıcaklığını iki yıl boyunca yaklaşık 0,4 santigrat derece düşürdü. 

Yakın vakitte yapılan başka araştırmalar da, iklimin güç ve ulaşım için yanan fosil yakıtlardan kaynaklanan aerosol emisyonlarına karşı epeyce hassas olduğunu gösteriyor. Bir çalışma, corona virüs pandemisine erken global reaksiyon sırasında aerosol emisyonlarındaki keskin düşüşün kısa vadeli bölgesel sıcaklık artışlarına nasıl neden olduğunu gösterdi.

Sanayi çağının birçoklarında, bulutların ve endüstriyel aerosollerin bu etkileşimi, sera gazlarının ısıyı hapsetme tesirinin bir kısmını maskeledi. Lakin 1970’lerden bu yana, sülfat aerosol emisyonları, giderek daha katı ve yaygın hava kirliliği kanunları altında azaldı.

Ticari nakliyeden kaynaklanan kükürt dioksit emisyonları yalnızca son yirmi yılda yaklaşık yüzde 80 ila 90 oranında azaltıldı. Deniz nakliyatı, toplam global kükürt dioksit emisyonlarının sadece yaklaşık onda birini oluştururken, sera gazları tarafından tutulan tüm ısının yüzde 90’ından fazlasını emen okyanuslardaki emisyonların yaklaşık yüzde 100’ünü temsil ediyor.

Hansen, sonuç olarak  bölgesel çalışmaların okyanuslar üzerindeki yansıtıcı bulutların azaldığını ve bu durumun  daha fazla Güneş gücünün okyanuslara ulaşmasına müsaade verdiğini gösterdiğini söyledi.