Yavuz Bülent Bakiler şiirleri – En güzel kısa 15 Yavuz Bülent Bakiler şiiri
Avukatlık mesleği de yapan Bakiler sanata da yöneldi. Lise çağlarında yazdığı şiirler birçok mecmuada ve gazetede yayımlandı. Bilhassa “Gözlerin …
Avukatlık mesleği de yapan Bakiler sanata da yöneldi. Lise çağlarında yazdığı şiirler birçok mecmuada ve gazetede yayımlandı. Bilhassa “Gözlerin İstanbul Oluyor Birden” şiiriyle tanındı. İşte en hoş kısa 15 Yavuz Bülent Bakiler şiiri
YAVUZ BÜLÜNT BAKİLER ŞİİRLERİ
En hoş kısa 15 Yavuz Bülent Bakiler şiiri
1. Gözlerin İstanbul Oluyor Birden
Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir hoşluk doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Sakin sular üzere azalacağım
Bir gün, ansızın çıkıp gelmesen.
Müziklerle geleceksin, hisli, ince
Yalnız gözlerime bak diyeceksin.
Ellerim yavaşça ellerine değince
Kaybolup gideceksin
Bir elim seni çizecek bütün pencerelere
Bir elim seni silecek.
Kalbim: Ebemkuşağı; günde bin kez
Senin için yeni baştan can kesilecek.
Ne hoş seni bulmak bütün yüzlerde
Sonra seni kaybetmek çabucak her yerde
Ne hoş bineceğim vapurları kaçırmak
Yapayalnız kalmak iskelelerde.
Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir hoşluk doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
2. Bir Gün Baksam Ki Gelmişsin
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin üzere yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez hoşluk
Saçlarında ilkbahar..
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin tekrar eskisi kadar hoş
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar..
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım ansızın çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge,ne lisanında sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar…
3. Sen Sen Sen
Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yine.,
Dağbaşı yalnızlığı vefattan beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen kâfi..
Huzur ellerinin hoşluğudur.
Gözlerin karşımda memnunluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen kâfi..
Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı üzere gözlerime her akşam
Sen dolsan kâfi..
Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
Bende sabır sende naz..
Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan kâfi..
Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını…
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen kâfi..
Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..
Çıkıp gelsen uzaklardan kaygılı ürkek..
Bir incecik kısım üzere üzerime titreyerek,
Eğilsen kâfi………..
4. Sivas’ta Fakir Çocuklar
Sivas’ta Ulu Camii avlusunda çocuklar
Yalvaran gözlerle etrafa baka baka
Açıyorlar küçük esmer avuçlarını:
-Emmilerim sadaka! Emmilerim sadaka!
Hükümet konağının yanında biri
Bir kemik kalmış bir deri…
‘Boya cila yimbeş,boya cila yimbeş’ diye ağlıyor
Ve daha fırça bile tutamıyor elleri.
Garipler Pazarı’nda körpe çocuklar
Yorgunluktan güzelim yüzleri al al…
Öldüren bir çığlık dudaklarında:
-Boş hamal!boş hamal!boş hamal!
Nane satan su satan yetim çocuklar
Müzik söyleyemediler güneşe aya…
Biliyorum ne masal dinlemeye doydular
Ne oyun oynamaya…
Bezirci’de,Yüceyurt’ta Altıntabak’ta…
Çocuklar var incecik yüzleri nurdan
Fakat toz toprak içinde elleri ayakları
Oyuncakları çamurdan…
Ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar
Mahkeme salonunda bakarım dizi dizi
Bu cürüm bizim hatamız,bu günah bizim
Affedin bizi.
Gökteki yıldızlar kadar sayısız
Ah yurdumun kimsesiz ve fakir çocukları
Anladım farkınız yok koparılmış başaktan!
Alın bu gözleri benden,alın bu yüreği artık
Utanıyorum yaşamaktan.
5. Farkında mısın?
Anneciğim bilmem farkında mısın?
Söylenmemiş en mübarek en aziz
Hislerle çepe etraf çaresiz
Sana yöneldiğimin farkında mısın?
Demeden yakın ırak
Bulutlarla savrulup, ırmaklarla akarak
Sana ‘Anne’ diyen lisanları kıskanarak
Kapına geldiğimin farkında mısın?
Bütün anneleri düşündüm tek tek
Sensin benim için en hoş örnek
Seni dinleyerek, seni severek
Nasıl yüceldiğimin farkında mısın?
Seni göremedim diye bu bahar
İçimde bin türlü hissin isyanı var
Turnaların gökyüzünü sevdiği kadar
Seni sevdiğimin farkında mısın?
6. Anadolu
Ben Anadoluyum…
Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç…
Şükrederek, kalktığım sofralarımda
Ya soğan ekmek olur, veyahut bulamaç.
Hastalarım vefat yataklarında
Ne hekim yüzü gördüm, ne ilaç.
Vakit zaman nankör çıktı büyütüp okuttuğum,
Gölge vermedi çok sefer diktiğim ağaç…
Devlet denince daima vergi geldi aklıma
Jandarma deyince kırbaç…
En gümrah ırmaklarım boşuna akıp gitti
Üç beş adım ötesinde toprağım vardı kıraç.
Gittim, yiğitçe döğüştüm gazâ meydanlarında
Ne tak-ı zaferler istedim, ne taç…
Savaşta çiğnetmedim hilâli düşmanlara
Barışta düştü üstüme gölge gölge haç…
Yolsuz, okulsuz köylerim, kasabalarım hâlâ
Alın terine muhtaç…
Ben Anadoluyum, acılı, mahzun;
Bende bitmez tükenmez keder kulaç kulaç…
7. A…
Geceler kurşun üzere iner üstüme birden
Hayalin çıkıp gelir uzaklardan karşıma
Sonra yüreğimi bir kara sevda fiyat
Lakin sen duymazsın duyduğumu A…
Ne bir türkü söylersin gizlice ağlayarak
Ne bir akşam içinde bir yara göz göz açar.
Ne efkar basar seni akşamları birdenbire
Ne uykuların kaçar.
Konuşsam bir türlü, sussam bir türlü
Yıllar yılı yüreğimde büyüyen sırsın
Bir sigara dumanına uzanır üzere yavaşça
Dokunsam saçlarına, kırılırsın.
Kaçtım kent şehir çok uzaklara
Boşuna gurbet acısı tattım.
Oyalandım durdum seni unutmak için
Kendimi boşuna aldattım.
Anladım yararı yok uzak kalmanın artık
Seni mukadderat çizgisiyle alnıma yazan haktır.
Unutmak ne mümkün gözlerinin rengini,
Seni çılgın üzere sevmek yaşamaktır.
Bir serin rüzgarsın yüzüme vuran
Yüreğimi yakan bir avuç korsun.
Gökler biliyor sevdamı, taş duvarlar biliyor
Sen bilmiyorsun.
8. Çaresiz
ah bilsen bir bilsen duyduklarımı
güya bir dağ tartısı kalkacak üzerimden
ve ırmaklar boşalacak bir anda içerimden
sakın bilme…
anlatsan duyarım bütün hoşlukları
erir dağlarımın başındaki kar
sussan içerimde kıyamet kopar
sakın konuşma…
ha küreğe mahkum olmak prangaya vurulmak
ha görmemek gözlerini, ikisi de bir
bütün kördüğümleri çözecek gözlerindir
sakın bakma…
bir haberin gelse iki satırlık
yüreğim aniden kanatlanır yücelir
bir martı üzere çıkar kapına gelir
sakın yazma…
çıkıp gittiğinden beri, sessiz sedasız
başıboş kalan esir, zindanda yatan hürüm
dönmezsen çaresiz kalır ölürüm
sakın gelme…
işte dağlar, taşlar şahidim olsun
yüzüme bakma, konuşma, yazma istemiyorum
tabansız karanlıklara bağırıp duruyorum
sakın işitme…
9. Türkiyem, Anayurdum, Sebebim, Çarem!
Ben, kağnılarla yaylılarla büyüdüm geldim
Çocuk yüreğimi yakan türküler dinleye dinleye.
Mahzun kağnılarla, nazlı yaylılarınla
Ve tozlu yollarınla sevdim seni Türkiye!
O tezek topladığım kırlar, yaylalar…
Başına oturduğum, yemek yediğim atandır.
Türkiye’m, anayurdum, sebebim, dermanım…
Taşına toprağına vurgunluğum bundandır…
Akşam karanlığıyla başlardı kurbağalar
Susar gökyüzü kadar, dinlerdim biteviye.
Gecemi besteleyen cırcır böceklerinle.
Kurbağa seslerinle sevdim seni Türkiye!
Bir Peygamber sofrasıydı soframız:
Biraz tandır ekmeği, biraz çökelik…
Yoksulluğunla da bağlandım kaldım sana
Mecnunlar üzere üstelik.
Yağmurlar başlayınca, odalarımız damlardı
Dizlerini döve döve ağlardı anam.
Artık kırkikindiler boyunca sırılsıklam
Küçük kerpiç meskenlerin çıkmaz aklımdan!
Türkiye’m! Hasretim! Kınalı türküm! ..
İçiçe hoşluk, uç uca kahır
Yüreğimi bin kesime bölseler
Her kesimi yeniden seni çağrışır.
10. Soru
Ellerin neden soğuk,üşümüş müsün?
Gerçek misin,düş müsün?
Kar mı yağdı sokaklara,rüzgar mı esti?
Üşümüş müsün?
Odaları bir büyük sessizlik almış
Anladım ki artık her şey masalmış.
Dudakların açık kalmış.
Gülmüş müsün?
Neden yatıyorsun bu türlü upuzun
Gözlerin neden dalgın,yüzün neden o denli mahzun
Bir bilinmez yerinde uykumuzun
Ölmüş müsün?
11. Yağmur Hoşu
Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince
Rüzgarlar esmiyor mu serince
Bir sigara yakıyorum efkarlanarak
Çıkıp karşıma sen geliyorsun
Saçların ıslanmış oluyor
“Gel” diyorum duymuyorsun beni bir türlü
Seni bu türlü hayal meyal yaşamak çok güç
Uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden
Ellerim boşlukta kalıyor.
Bir gün çıkıp gideceksin
Sonra gerinden tekrar ince bir yağmur yağacak
Cadde cadde,sokak sokak
Sayıklar üzere dolaşıp seni arayacağım
Beni bir köşe başında ağlıyor bulacaklar.
Saklamak güç olacak,çaresiz kalacağım
Seni sevdiğimi anlayacaklar.
Üstüme yağmurlar yağacak
İnce bir kol üzere birden kopup kırılacağım
Kaldırım taşlarında sıcaklığım kalacak
Kahrolacağım.
Bu şiiri yağmur yağarken yazdım
Ezanlar okunuyordu minarelerden
Seni düşünmeseydim yağmurlu havalarda
Sokaklara çıkmayı göze almazdım.
Melul mahzun dolaşmazdım akşam karanlığında,
Duraklarda yapayalnız kalmazdım.
Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince
Rüzgarlar esmiyor mu serince
Bir sigara yakıyorum efkarlanarak
Çıkıp karşıma sen geliyorsun
Saçların ıslanmış oluyor
“Gel” diyorum duymuyorsun beni bir türlü
Seni bu türlü hayal meyal yaşamak çok sıkıntı
Uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden
Ellerim boşlukta kalıyor.
12. Zahmet
Bu kentin sokaklarında her akşam yorgun
Sarışın kızlar dolaşır.
İsimleri teker teker benim üstüme çıkar
Sevdasını öbürleri paylaşır.
Bu kentin meskenlerinde esmer bayanlar oturur.
Ateş böcekleri üzere geceye karşı gerinir.
Öbür delikanlılar uzanır yanlarına,
Elalem beni bilir.
Bilmiyorum, görmedim, duymadım, tanımadım
Bu sarışın kızlar kim, bu esmer bayanlar kim?
Birgün bu rezil kentin rezil sokaklarına
Elveda diyeceğim.
13. Benim
Ve büyür gözlerimde güvercin hoşluğun
Sonra bıkıp usanmadan sabahlara dek
Biri durur kapında endişeli ürkek…
O duran benim.
Bir gölge üzere düştüm arkasına yıllardan beri
Sordum seni kent şehir
Artık her gece yarısı rüzgâr değildir
Pencerene vuran benim.
Bir gün bölerse uykunu bir saat çıngırağı
Aniden yatağından kalkıp oturma
O denli endişeli gözlerle etrafına bakınma
Saatleri kuran benim.
Senin bir kabahatin yok kabahat bende
Bitsin bu kıskançlık gayrı diyerek,
Uzunluk verdiğin aynaları istemeyerek
Tekrar tekrar kıran benim.
Bir ceylan üzere durma artık gecenin ortasında
Ceylan üzere bakma oraya
Seni bir beyaz duvağa, altın halkaya…
Duyuran benim.
Kolay kolay unutulmaz ismine yaktığım türküler
Kapanmaz yüreğime açtığın yara.
Her akşam saçlarını karanlıklara…
Savuran benim.
14. İsimsiz Şiir
Üstüme lapa lapa kar yağıyordu yine
Yine yüreğim beyaz bir lale
Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler
Tekrar karşımda birer şelale
Artık benim için ne ekmek, ne su
Sağımda, solumda vehim ordusu.
Ve daima onu, bulamamak korkusu
Soyundum yine büyük melale.
Bana alev üzere bir şeyler yazdı
Güya baştan başa şiirdi, nazdı…
Kırk yıl bile düşünsem olmazdı
Gelmezdi bu sevda akla, hayale.
Bitmiş tükenmiştim, efkarım çoktu
Salkım söğütlerden bir farkım yoktu
Yar beni yeni bir yarışa soktu
Şu halime bir bakın: deli-divane!
Gönlüm nakış nakış renkli bir kilim
Bir kınalı-güzel türküdür dilim
Yeminle anlatsam kim inanır kim
İçine düştüğüm bu çılgın hale.
Karışıp gitsem mi ebabillere
İsmini versem mi karanfillere
Seslenip dursam mı kıyılara
lale! lale! lale!
15. Orda Bir Çocuk… Burda Ben
Bir ana gülümserken yorgun ve hoş
Yüreği muştularla tüy üzere hafiflerken,
Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza
Burda ben…
Kısım nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse
Toprak nasıl uyanırsa bir incecik yağmurdan
Orda bir çocuk büyür yumak yumak bir nurdan,
Burda ben…
Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı,
Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var.
Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar,
Burda ben…
Ne oyun oynamak ister, ne uyku ne su,
Ne elişi fotoğrafları gönlünü alır.
Orda, bir uzak konutta bir çocuk yetim kalır,
Burda ben…
Dokunsam, martı üzere uçup gidecek güya,
Solgun yüzlü bir avuç kar.
Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar,
Burda ben…
Birden teğe uyanır bir ana uykusundan,
Sapsarı bir kaygıyla bakakalır nefessiz.
Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz,
Burda ben…
Kaynak: Antoloji.com – Yavuz Bülent Bakiler
Bir önceki yazımız olan Türkiye'nin en yüksek barajının su tutacağı tarih belli oldu başlıklı makalemizde Baraj, Barajı ve Gövde hakkında bilgiler verilmektedir.