Yavuz Bülent Bakiler şiirleri – En güzel kısa 15 Yavuz Bülent Bakiler şiiri

24.06.2021
8
Okuma Süresi: 17 dakika
A+
A-

Avukatlık mesleği de yapan Bakiler sanata da yöneldi. Lise çağlarında yazdığı şiirler birçok mecmuada ve gazetede yayımlandı. Bilhassa “Gözlerin …

Yavuz Bülent Bakiler şiirleri – En güzel kısa 15 Yavuz Bülent Bakiler şiiri

Avukatlık mesleği de yapan Bakiler sanata da yöneldi. Lise çağlarında yazdığı şiirler birçok mecmuada ve gazetede yayımlandı. Bilhassa “Gözlerin İstanbul Oluyor Birden” şiiriyle tanındı. İşte en hoş kısa 15 Yavuz Bülent Bakiler şiiri

YAVUZ BÜLÜNT BAKİLER ŞİİRLERİ

En hoş kısa 15 Yavuz Bülent Bakiler şiiri

1. Gözlerin İstanbul Oluyor Birden

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,

Bir hoşluk doğuyor yüreğime şiirden.

Martılar konuyor omuzlarıma,

Gözlerin İstanbul oluyor birden.

Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım

Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen

Sakin sular üzere azalacağım

Bir gün, ansızın çıkıp gelmesen.

Müziklerle geleceksin, hisli, ince

Yalnız gözlerime bak diyeceksin.

Ellerim yavaşça ellerine değince

Kaybolup gideceksin

Bir elim seni çizecek bütün pencerelere

Bir elim seni silecek.

Kalbim: Ebemkuşağı; günde bin kez

Senin için yeni baştan can kesilecek.

Ne hoş seni bulmak bütün yüzlerde

Sonra seni kaybetmek çabucak her yerde

Ne hoş bineceğim vapurları kaçırmak

Yapayalnız kalmak iskelelerde.

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,

Bir hoşluk doğuyor yüreğime şiirden.

Martılar konuyor omuzlarıma,

Gözlerin İstanbul oluyor birden.


2. Bir Gün Baksam Ki Gelmişsin

Bir gün baksam ki gelmişsin..

Bir güvercin üzere yorgun uzaklardan yar.

Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez hoşluk

Saçlarında ilkbahar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..

Gülüşünde taze serin bir rüzgar

Ellerin tekrar eskisi kadar hoş

Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..

Hasretin içimde sonsuzluk kadar.

Şaşırmış kalmışım ansızın çaresiz.

Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.

Bir gün baksam ki gelmişsin..

Ne yüzünde bir gölge,ne lisanında sitem var.

Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm

Benim olmuş dünyalar…


3. Sen Sen Sen

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yine.,

Dağbaşı yalnızlığı vefattan beter.

Hiç kimse aramasa sormasa beni

Sen gelsen kâfi..

Huzur ellerinin hoşluğudur.

Gözlerin karşımda memnunluk denizi.

Her sabah soframızda ekmeğimizi

Sen bölsen kâfi..

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin

Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam

Yayla dumanı üzere gözlerime her akşam

Sen dolsan kâfi..

Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.

Bende sabır sende naz..

Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz

Bir yüz görümlüğü sen olsan kâfi..

Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,

Sende karar kıldığını…

Ve içimin şerha şerha yarıldığını,

Sen bilsen kâfi..

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..

Çıkıp gelsen uzaklardan kaygılı ürkek..

Bir incecik kısım üzere üzerime titreyerek,

Eğilsen kâfi………..


4. Sivas’ta Fakir Çocuklar

Sivas’ta Ulu Camii avlusunda çocuklar

Yalvaran gözlerle etrafa baka baka

Açıyorlar küçük esmer avuçlarını:

-Emmilerim sadaka! Emmilerim sadaka!

Hükümet konağının yanında biri

Bir kemik kalmış bir deri…

‘Boya cila yimbeş,boya cila yimbeş’ diye ağlıyor

Ve daha fırça bile tutamıyor elleri.

Garipler Pazarı’nda körpe çocuklar

Yorgunluktan güzelim yüzleri al al…

Öldüren bir çığlık dudaklarında:

-Boş hamal!boş hamal!boş hamal!

Nane satan su satan yetim çocuklar

Müzik söyleyemediler güneşe aya…

Biliyorum ne masal dinlemeye doydular

Ne oyun oynamaya…

Bezirci’de,Yüceyurt’ta Altıntabak’ta…

Çocuklar var incecik yüzleri nurdan

Fakat toz toprak içinde elleri ayakları

Oyuncakları çamurdan…

Ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar

Mahkeme salonunda bakarım dizi dizi

Bu cürüm bizim hatamız,bu günah bizim

Affedin bizi.

Gökteki yıldızlar kadar sayısız

Ah yurdumun kimsesiz ve fakir çocukları

Anladım farkınız yok koparılmış başaktan!

Alın bu gözleri benden,alın bu yüreği artık

Utanıyorum yaşamaktan.


5. Farkında mısın?

Anneciğim bilmem farkında mısın?

Söylenmemiş en mübarek en aziz

Hislerle çepe etraf çaresiz

Sana yöneldiğimin farkında mısın?

Demeden yakın ırak

Bulutlarla savrulup, ırmaklarla akarak

Sana ‘Anne’ diyen lisanları kıskanarak

Kapına geldiğimin farkında mısın?

Bütün anneleri düşündüm tek tek

Sensin benim için en hoş örnek

Seni dinleyerek, seni severek

Nasıl yüceldiğimin farkında mısın?

Seni göremedim diye bu bahar

İçimde bin türlü hissin isyanı var

Turnaların gökyüzünü sevdiği kadar

Seni sevdiğimin farkında mısın?


6. Anadolu

Ben Anadoluyum…

Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç…

Şükrederek, kalktığım sofralarımda

Ya soğan ekmek olur, veyahut bulamaç.

Hastalarım vefat yataklarında

Ne hekim yüzü gördüm, ne ilaç.

Vakit zaman nankör çıktı büyütüp okuttuğum,

Gölge vermedi çok sefer diktiğim ağaç…

Devlet denince daima vergi geldi aklıma

Jandarma deyince kırbaç…

En gümrah ırmaklarım boşuna akıp gitti

Üç beş adım ötesinde toprağım vardı kıraç.

Gittim, yiğitçe döğüştüm gazâ meydanlarında

Ne tak-ı zaferler istedim, ne taç…

Savaşta çiğnetmedim hilâli düşmanlara

Barışta düştü üstüme gölge gölge haç…

Yolsuz, okulsuz köylerim, kasabalarım hâlâ

Alın terine muhtaç…

Ben Anadoluyum, acılı, mahzun;

Bende bitmez tükenmez keder kulaç kulaç…


7. A…

Geceler kurşun üzere iner üstüme birden

Hayalin çıkıp gelir uzaklardan karşıma

Sonra yüreğimi bir kara sevda fiyat

Lakin sen duymazsın duyduğumu A…

Ne bir türkü söylersin gizlice ağlayarak

Ne bir akşam içinde bir yara göz göz açar.

Ne efkar basar seni akşamları birdenbire

Ne uykuların kaçar.

Konuşsam bir türlü, sussam bir türlü

Yıllar yılı yüreğimde büyüyen sırsın

Bir sigara dumanına uzanır üzere yavaşça

Dokunsam saçlarına, kırılırsın.

Kaçtım kent şehir çok uzaklara

Boşuna gurbet acısı tattım.

Oyalandım durdum seni unutmak için

Kendimi boşuna aldattım.

Anladım yararı yok uzak kalmanın artık

Seni mukadderat çizgisiyle alnıma yazan haktır.

Unutmak ne mümkün gözlerinin rengini,

Seni çılgın üzere sevmek yaşamaktır.

Bir serin rüzgarsın yüzüme vuran

Yüreğimi yakan bir avuç korsun.

Gökler biliyor sevdamı, taş duvarlar biliyor

Sen bilmiyorsun.


8. Çaresiz

ah bilsen bir bilsen duyduklarımı

güya bir dağ tartısı kalkacak üzerimden

ve ırmaklar boşalacak bir anda içerimden

sakın bilme…

anlatsan duyarım bütün hoşlukları

erir dağlarımın başındaki kar

sussan içerimde kıyamet kopar

sakın konuşma…

ha küreğe mahkum olmak prangaya vurulmak

ha görmemek gözlerini, ikisi de bir

bütün kördüğümleri çözecek gözlerindir

sakın bakma…

bir haberin gelse iki satırlık

yüreğim aniden kanatlanır yücelir

bir martı üzere çıkar kapına gelir

sakın yazma…

çıkıp gittiğinden beri, sessiz sedasız

başıboş kalan esir, zindanda yatan hürüm

dönmezsen çaresiz kalır ölürüm

sakın gelme…

işte dağlar, taşlar şahidim olsun

yüzüme bakma, konuşma, yazma istemiyorum

tabansız karanlıklara bağırıp duruyorum

sakın işitme…


9. Türkiyem, Anayurdum, Sebebim, Çarem!

Ben, kağnılarla yaylılarla büyüdüm geldim

Çocuk yüreğimi yakan türküler dinleye dinleye.

Mahzun kağnılarla, nazlı yaylılarınla

Ve tozlu yollarınla sevdim seni Türkiye!

O tezek topladığım kırlar, yaylalar…

Başına oturduğum, yemek yediğim atandır.

Türkiye’m, anayurdum, sebebim, dermanım…

Taşına toprağına vurgunluğum bundandır…

Akşam karanlığıyla başlardı kurbağalar

Susar gökyüzü kadar, dinlerdim biteviye.

Gecemi besteleyen cırcır böceklerinle.

Kurbağa seslerinle sevdim seni Türkiye!

Bir Peygamber sofrasıydı soframız:

Biraz tandır ekmeği, biraz çökelik…

Yoksulluğunla da bağlandım kaldım sana

Mecnunlar üzere üstelik.

Yağmurlar başlayınca, odalarımız damlardı

Dizlerini döve döve ağlardı anam.

Artık kırkikindiler boyunca sırılsıklam

Küçük kerpiç meskenlerin çıkmaz aklımdan!

Türkiye’m! Hasretim! Kınalı türküm! ..

İçiçe hoşluk, uç uca kahır

Yüreğimi bin kesime bölseler

Her kesimi yeniden seni çağrışır.


10. Soru

Ellerin neden soğuk,üşümüş müsün?

Gerçek misin,düş müsün?

Kar mı yağdı sokaklara,rüzgar mı esti?

Üşümüş müsün?

Odaları bir büyük sessizlik almış

Anladım ki artık her şey masalmış.

Dudakların açık kalmış.

Gülmüş müsün?

Neden yatıyorsun bu türlü upuzun

Gözlerin neden dalgın,yüzün neden o denli mahzun

Bir bilinmez yerinde uykumuzun

Ölmüş müsün?


11. Yağmur Hoşu

Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince

Rüzgarlar esmiyor mu serince

Bir sigara yakıyorum efkarlanarak

Çıkıp karşıma sen geliyorsun

Saçların ıslanmış oluyor

“Gel” diyorum duymuyorsun beni bir türlü

Seni bu türlü hayal meyal yaşamak çok güç

Uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden

Ellerim boşlukta kalıyor.

Bir gün çıkıp gideceksin

Sonra gerinden tekrar ince bir yağmur yağacak

Cadde cadde,sokak sokak

Sayıklar üzere dolaşıp seni arayacağım

Beni bir köşe başında ağlıyor bulacaklar.

Saklamak güç olacak,çaresiz kalacağım

Seni sevdiğimi anlayacaklar.

Üstüme yağmurlar yağacak

İnce bir kol üzere birden kopup kırılacağım

Kaldırım taşlarında sıcaklığım kalacak

Kahrolacağım.

Bu şiiri yağmur yağarken yazdım

Ezanlar okunuyordu minarelerden

Seni düşünmeseydim yağmurlu havalarda

Sokaklara çıkmayı göze almazdım.

Melul mahzun dolaşmazdım akşam karanlığında,

Duraklarda yapayalnız kalmazdım.

Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince

Rüzgarlar esmiyor mu serince

Bir sigara yakıyorum efkarlanarak

Çıkıp karşıma sen geliyorsun

Saçların ıslanmış oluyor

“Gel” diyorum duymuyorsun beni bir türlü

Seni bu türlü hayal meyal yaşamak çok sıkıntı

Uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden

Ellerim boşlukta kalıyor.


12. Zahmet

Bu kentin sokaklarında her akşam yorgun

Sarışın kızlar dolaşır.

İsimleri teker teker benim üstüme çıkar

Sevdasını öbürleri paylaşır.

Bu kentin meskenlerinde esmer bayanlar oturur.

Ateş böcekleri üzere geceye karşı gerinir.

Öbür delikanlılar uzanır yanlarına,

Elalem beni bilir.

Bilmiyorum, görmedim, duymadım, tanımadım

Bu sarışın kızlar kim, bu esmer bayanlar kim?

Birgün bu rezil kentin rezil sokaklarına

Elveda diyeceğim.


13. Benim

Ve büyür gözlerimde güvercin hoşluğun

Sonra bıkıp usanmadan sabahlara dek

Biri durur kapında endişeli ürkek…

O duran benim.

Bir gölge üzere düştüm arkasına yıllardan beri

Sordum seni kent şehir

Artık her gece yarısı rüzgâr değildir

Pencerene vuran benim.

Bir gün bölerse uykunu bir saat çıngırağı

Aniden yatağından kalkıp oturma

O denli endişeli gözlerle etrafına bakınma

Saatleri kuran benim.

Senin bir kabahatin yok kabahat bende

Bitsin bu kıskançlık gayrı diyerek,

Uzunluk verdiğin aynaları istemeyerek

Tekrar tekrar kıran benim.

Bir ceylan üzere durma artık gecenin ortasında

Ceylan üzere bakma oraya

Seni bir beyaz duvağa, altın halkaya…

Duyuran benim.

Kolay kolay unutulmaz ismine yaktığım türküler

Kapanmaz yüreğime açtığın yara.

Her akşam saçlarını karanlıklara…

Savuran benim.


14. İsimsiz Şiir

Üstüme lapa lapa kar yağıyordu yine

Yine yüreğim beyaz bir lale

Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler

Tekrar karşımda birer şelale

Artık benim için ne ekmek, ne su

Sağımda, solumda vehim ordusu.

Ve daima onu, bulamamak korkusu

Soyundum yine büyük melale.

Bana alev üzere bir şeyler yazdı

Güya baştan başa şiirdi, nazdı…

Kırk yıl bile düşünsem olmazdı

Gelmezdi bu sevda akla, hayale.

Bitmiş tükenmiştim, efkarım çoktu

Salkım söğütlerden bir farkım yoktu

Yar beni yeni bir yarışa soktu

Şu halime bir bakın: deli-divane!

Gönlüm nakış nakış renkli bir kilim

Bir kınalı-güzel türküdür dilim

Yeminle anlatsam kim inanır kim

İçine düştüğüm bu çılgın hale.

Karışıp gitsem mi ebabillere

İsmini versem mi karanfillere

Seslenip dursam mı kıyılara

lale! lale! lale!


15. Orda Bir Çocuk… Burda Ben

Bir ana gülümserken yorgun ve hoş

Yüreği muştularla tüy üzere hafiflerken,

Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza

Burda ben…

Kısım nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse

Toprak nasıl uyanırsa bir incecik yağmurdan

Orda bir çocuk büyür yumak yumak bir nurdan,

Burda ben…

Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı,

Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var.

Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar,

Burda ben…

Ne oyun oynamak ister, ne uyku ne su,

Ne elişi fotoğrafları gönlünü alır.

Orda, bir uzak konutta bir çocuk yetim kalır,

Burda ben…

Dokunsam, martı üzere uçup gidecek güya,

Solgun yüzlü bir avuç kar.

Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar,

Burda ben…

Birden teğe uyanır bir ana uykusundan,

Sapsarı bir kaygıyla bakakalır nefessiz.

Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz,

Burda ben…

Kaynak: Antoloji.com – Yavuz Bülent Bakiler

Bir önceki yazımız olan Türkiye'nin en yüksek barajının su tutacağı tarih belli oldu başlıklı makalemizde Baraj, Barajı ve Gövde hakkında bilgiler verilmektedir.

Bir Yorum Yazın

Ziyaretçi Yorumları - 0 Yorum

Henüz yorum yapılmamış.