Yılmaz Erdoğan şiirleri – Yılmaz Erdoğan’ın Sana Bakmak, Ankara ve diğer şiirleri

Meslek hayatına Olacak O Kadar programıyla başlayan Erdoğan akabinde direktörlüğe adım atmıştır. Yılmaz Erdoğan küçük yaşlardan itibaren şiirler yazdı. Türk Edebiyatına birçok eser kazandıran Erdoğan’ın şiir kitapları bulunmaktadır. İşte Yılmaz Erdoğan’ın şiirleri

YILMAZ ERDOĞAN ŞİİRLERİ

Yılmaz Erdoğan’ın 15 sevilen şiiri

1. Aşk Hayatı

Sevmek üzere geliyordu her şey,

sevmek üzere gidiyordu bayan

isminin anlattığı, canın derisini yakmasıydı

bir bulut evet fakat aslolan

bulutun suyu yağmasıydı…

“Bir insanı sevmekle başlıyordu her şey”

ve boşanmak için

en az iki şahit gerekiyordu

2. Acı

Yaşamak uğruna

ölmek bu olsa gerek

Sevmek uğruna

acı çekmek bu olsa gerek

Hayat uğruna

savaşmak bu olsa gerek

Pekala ya senin uğruna

Üzülmek niçin?

3. İsmin Bahardı

Kente yalnızlık gelirdi sen uyuyunca

Yüzümde mevsim değişirdi uyandığında

Bilmezdin saklıdan seni sevdiğimi

Aşkın içimde solardı ismin bahardı

Eteğini koştururdun sokağımızda

Sokak sus pus olur sana bakardı

Bilmezdin kapalıdan izlediğimi

Gözlerim gözlerinden korkardı

Hatırlıyorum ismin Bahar’dı

Sokakta bir bayramdı durakta bekleyişin

Güya sonsuz bir ayrılıktı okula gidişin

Bilmezdin her sabah seni yolcu ettiğimi

Yüreğim yol uzunluğu akabinde ağlardı

Hatırlıyorum ismin Bahar’dı.

4. Alkol İkindisi

Biz ne vakit içsek,

Köfte geç gelir

Ve oturur muhabbetin terkisine

Çıplak bir efkar sözcüğü

Biz ne vakit içsek,

Sabah akar meycinin cebine

Günde kaç sefer öpüşür ki akrep ile yelkovan

Biz ne vakit içsek,

İç değilizdir aslında.

Dışımızda bronz bir akşam sözcüğü,

Çırıl bir efkar sözcüğü

Delikanlı kıvamında sevda değilse de

Tabansız sevişmelerdeki el değmemiş pişmanlık

Biz ne vakit içsek,

iç değilizdir aslında.

Bu alkol ikindisi şiirle

Artık burda açılsaydın

Adımın baş harfi üzere

Tahminen ağustos kokardı ağustos

Sen,

Fikrini ipotek etmiş kiralık sevdalara

Senine uzunluğuna sevilmiş sen

Palavrası sevdasından büyük sen

Bir bil-sen.

Biz ne vakit içsek seni düşünüyoruz

Genzimizde göl gözyaşları

Biz ne vakit içsek,

İç değilizdir aslında.

Dışımızda bronz bir İzmir akşamı…

5. Oburlaşan Aşk

İsmini anmak hoştu,

dost ağızlarda sana dair cümlelerin

ıslatılması…

İsmini anmak…

Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel

avuntularına sırt çevirip senden kelam açmak…

Biraz gülünç, biraz sitemkar…

hoştu…

İsminin Türkçedeki yankısı özeldi…

Seninle yoğurt yemek, kendi Kanlıcanlı,

Sülalesi Kandilli yoğurtçunun yerinde…

Denize amors durup, yüzüne

cepheden bakmak güneşli bir mavilikte….

hoştu..

İpe sapa konuşlanmaz mazeretlerle elini tutmak,

yüzünde

Yüzyıllık bir hasreti gidermek hoştu…

Güzeldi’li geçmiş vakitleri düşünüyorum

artık…

Cümlelerimiz öznesiz…Umursayan yok,

Kanlıca’daki yoğurdu…

ve eşikteki öpücük, tarih şuuru olmayan bir

aşkın mührüdür artık…

6. Bende Sana Yetecek Kadar Ben Kalmadı

Sus pus olmuş, puslu bir İstanbul’muydu yüzün, yoksa

çok bildik hüzünler mi taşınmıştı yüzüne

Dolmabahçe da çay tadında….

Divit ucuyla yazılmış bir aşkın sureti vardı avuçlarında,

tarih bir öteki iklimin kıvamını gösteriyordu.

Ben rehnedilmiş yelkovan üzere… hani akrep’i seven fakat

yüreği takvim yokuşlarında…

Sinemada elinin elimde terleyişinin bir manası olmalı,

sesinin sesimde yankılanmasının… güya perdedekine

üzülmüş ya da sevinmişsin de tesadüfen akmış yüzün

içime… Yalan! Sen perdeye bakıyorsun, fikrin benim

seyir defterimde.. ve ben amerikanca bir sineması kürtçe

seyrediyorum…

Bayan Beyoğlu’nun bir kış akşamında,

üstündeki deri montun sahibine küs, soğukluğundan

muzdarip yürüyordu… Adam da… Yürümek hiçbir şeyi

çözmüyordu, kimi Aralık akşamlarında… Parmağında

yaralı bir hikayeyi taşıyordu adam… Bayanın yüzünde

bir hüzün… Hüzünlü aralık akşamında bir yüzük…

Yüzüğün yüzünde dünya hoşu bir bayanın kehaneti…

… Soğuğun ve karanlığın vehameti!

Hayatı, bir diğerinin pantolonu üzere, küçültülmüş,

daraltılmış… Birinci sahibinin o pantalonla yaşadığı şeyler,

yani pantalonu pantalon yapan anılar, kimi ilkbahar

bereleri yüzünden yapılan yamalar, ter tüketen

yazlar… Hepsi daraltılmış… Yaşananlara bir vücut

büyük geliyor artık hayat!

Bir aşkı paylaşmak için çok geç, bir paylaşıma aşık

olmak içinse erken… Beni sevda yerimden vurdu yeniden

vakit… Artık sana söylenecek tek cümle:

Bende sana yetecek kadar ben kalmadı…

7. Bildiğin Üzere Değil

Bizi bilirsin;

avuçla su içmeyi

beceri biliriz,

yenilmeyi bir de

kendi alanımızda…

bizi bilirsin;

saçımızı ıslatmayı fiyaka biliriz,

limonla!

tesbih yaparız,

düş kırıklarından..

bizi bilirsin;

ağzının içinde oturmak isteriz

ve rutubetin en yakıştığı yer biliriz

ağzını…

bizi bilirsin;

yaşamak biliriz,

vademiz dolduğunda

avuçlarında gömülmeyi…

8. Bir Mevsimin Acı Gerçekleri

“Bir tek dileğim var keyifli ol yeter” kelamının

bir kamyon yükü

mana taşıdığı günlerdi

Kaldırımlar toz ve kağıt topakları

Ankara’nın

Ankara’nın sonbahar yaprakları

ayvalar sarı

hüzünler olgun

yaz yorgunu gövdeler serili betonlarda

Ben yanımda çok acıklı

hayli yol üstü kelamlar getirmiştim.

“Sanki terk edilmiş bir viraneyim

her yanım dağılmış yıkılmışım ben”

Okul önlük mevsimi

ve kaplanması kitapların

cumhuriyet gazetesiyle

bir ön beslenme çantası kompleksi

malum şu otlu peynir sıkıntısı

Saçlarını süt mısırı örgü yapmış

bir al yüz koca göz görüyorum.

Güya o tehlikeli yolun başındayım

Aşk’a geliyorum!

lakin yanıma daima

köy zılgıtlı kelamlar almışım

arabesk kalıyorum

her kent soylu aşkın karşısında

“Bir kulunu çok sevdim” diyorum

“O beni hiç sevmiyor” diyorum

“Kalbimi ona verdim

artık geri vermiyor” diyorum.

9. Bu Yol Nereye Sarfiyat

bir kuğunun boynuna dokunurken…

yol bir yere gitmez

içerde

düz saçlara uğrar

ayak üstü bir akşamüzeri

her plansız ürperişin sonu

hüsran

ve hüsran

çok sanat müziği bir sözdür

yol bir yere gitmez

o bir durma biçimidir

yol yoluyla gidebilir yare

yoldan çıkabilir apansız

ve ömür bitebilir yoldan evvel

fakat yol bir yere gitmez

o bir durma biçimidir

yaşamak

süratli bir ölme biçimidir

niyet ışıktan yavaşsa

erken gidilmelidir

gerdan sözcüğüne

bir kuyumcuda da rastlayabilirsin

bir kasapta da

kalbin sızlamaz

bir kuzu yüreğini vitrinde görünce

o bir beslenme biçimidir

fakat korkarsın

kurdun sevdiği havadan

ayakkabı yaparsın yılandan

yol bir yere gitmez

o bir durma biçimidir

her garantiyi istersin hayattan

halbuki mevtle ömür ortası

uzun malum ince bir yol

bir yere gitmez

o bir ölme biçimidir

âlâ seyahatler denmez bir gidene

yapılamaz zira

çok seyahat bir seferde

yolcu denmez her gidene

herkes o yolun taraftarı olmayabilir

hiç bir sürgün

gittiği yolu sevmez mesela

yol bir yere gitmez

o bir susma biçimidir

soğuk bir taşıtın uğultusunda

Yılmaz Erdoğan Şiirleri

10. Büyüyorum

Büyüdükçe,

sentetik vakitlere

kangren ayaklar bastım,

izi kaldı

ömrümün…

Kara çaldılar yüzüme

bütün kara kesimlerinde

elbette

“afrika dahil”

kesim başı çalışan

kiralık katildi vakit.

Gülüşüm sivas yangını,

ağlarsam kızma…

ölmek bile

yakışıyor kimi adama..

11. Çöl Daha Düzgün

Çöle kıyısı olan kentlerin

limanları sıkıcı olur

kuş uçar gemi geçmez,

kervan vakit içinde.

bu türlü kentlerde insan

fırtına üzere sever,

sevdiği için ağlamayı.

hangi türküde sevmekten bahsedilse

ben hicaz olurum

elimi ıslatır elinin teri

ziyan olurum

seni sevmekle ıslanır akşam sefalarım

hangi türküde sevmekten bahsedilse

bu çölde ben

‘şair burada yaşadığı kenti çöle benzetiyor’da

bahsedilen şair olurum

12. Kayıp Kentin Güzeli

Dokuzunda kayboldu Mayıs’ın,

Cesedi bulundu

Onikisinde…

Kaçırıldığında da

Kaybolduğunda da

Ve cesetken de

Güzeldi..

Amcamdı.

13. Mart Diye Bahar Geldi

İsmini savurur rüzgar,

Saçlarının niyetine.

Aşka küserim sonra,ülserim azar,

Azar azar düşer şakaklarıma mart akları.

Bak ne hoş erken bahar açmış ağaçlar,

Bir soğuk vursun da görsünler günlerini!

İsmini savurur rüzgar,

Tecrübeli bahar niyetine.

Ülserim azar,

Azar azar düşer saçlarıma mart akları.

Ben her bahar pişman olurum.

Erken açar baharlarım,

Soğuk vurur goncalarıma,

Toprak olurum.

Martı görünce kaçacak yaz ararım.

Ve gözlerimi kapatırım erken martı sesi duyunca.

Güya kızım dilime vurmuş sanırım,

Giderken kapattığım kapının kilidi.

Ben her bahar pişman olurum.

Güneşe kanar baharlarım.

14. O denli Bakma Zira

Hoş bahçeli bir ilkokulun penceresinden

dünyaya,

hayretihasret ve biraz da

bayat bayram şekeri açısıyla bakan,

aklı canbaz,yanağı al,

sesi çilek aroması

bir çocuk oturuyor

gözlerinde…

15. Ömrüm Ömrüm

mum yanar

mum ışıldar

kendileri yoktur gölgeleri oluşur

ferinden korkulsa da rahmetin

yenilmez toprağa can katmanın kudreti

bir ömre kaç hayat sığar

görülecektir….

mum aydınlar

mum sınar

ayrılık acısı kadar seversin

ve sevmenin coşkusu kadar koyar beşere

aşk sözlüğünden ayrılmak

mum yaralanır

mum sürer

kem göz sahibini sürükler

son çağındır artık

fitil kokar

gövdende birikir

senden eriyen modüller

mum biter

mum söner tabanına hayatın

işte yaşadım dediğin

bir mum ömrüdür

eren

ve

eriten kendini….

Kaynak: Antoloji.com – Yılmaz Erdoğan Şiirleri

Bir önceki yazımız olan Türkiye'nin en yüksek barajının su tutacağı tarih belli oldu başlıklı makalemizde Baraj, Barajı ve Gövde hakkında bilgiler verilmektedir.